Yolculuk gunu. Sabah cok erken kalkmaya gerek yok. Simdiki endisem malzemelerin kuruyup kurumadigi. Sabah ilk is kontrol ve mutlu son: Patikler disinda hemen hepsi kazik gibi. Nem yok ama biraz tuz goturecegim memlekete.
Ilk olarak fotograf cantasini yapiyorum . Piller , kollar gibi kirilmayacak malzeme de bavula girecek. Bagaji kapatmasi zor oluyor. Ama strec ile fermuarlarin patlamasina karsi onlemim hazir. Artik bu konuda epey bir tecrube sahibiyim. Artik, profesyoneller gibi, kulpu acikta birakmak icin de yontemler gelistirmeye basladim. Misir gibi bavul paketleme imkanininin olmadigi yerlerde insan kendi yontemlerini gelistiriyor. Marketten alinan bir ya da iki rula strec film is goruyor.
Bavullar hazir olunca kahvaltiya gidiyorum ama anlasilan cok uzun keyif yapmak mumkun degil. Check out yaparken acenta yetkilisi Ehab gozukuyor. 
Hurghada'dan ic hatlardan yola cikiyoruz. Bu sene saatleri bir saat ileri almamislar. Ama saatler ileri saate gore imis. Dolayisi ile tum ucuslar bir saat erkene alinmis gibi. Neyse ki ucusu kacirmadik. Boylece, havaalaninda uzun bekleme de yapmiyoruz.
Kahire'de pasaport kontrolunde iken Istanbul ucagi anons ediliyor. Dukkanlari dolasmadan, sadece gecen ekimde kesfettigim cukulata-hurma-badem tatlisindan aliyorum. 
Kisa bir beklemeden sonra ucaga biniyoruz.
Misirda Turkcell'in yurtdisi paketleri gecmiyor. Internet erisiminde de sikinti yasamamak icin en iyi cozumlerden biri yerel hat almak. 3GB internet, hatirlayamadigim kadar dakika Mobinil'de 90 pound. Interneti bir kac kisi kullanmamiza ragmen 2GB'a bile erisemedik. Tabi ki erismeyi denemedik.
Istanbul'a donunce ozledigimiz trafige de kavusmus olduk.