Na het ontbijt skypte ik naar Noel en we spraken af om samen naar het Nationaal Geschiedkundig Museum van Wales te gaan. Dit is gelegen aan de rand van Cardif, de hoofdstad van Wales. Het museum wordt in de volksmond St Fagans genoemd.
Het museum is een groot openluchtmuseum
. Het werd geopend in 1957 en men is er nog steeds aan het werk. Vanuit het hele land werden gebouwen hier naartoe gebracht.
Overal werden gebouwen zoals huizen, kerken, schuren enzoverder afgebroken en hier in het museum weer opgebouwd in hun oorspronkelijke staat. Er staat trouwens ook een mooi kasteel met prachtig aangelegde tuinen.
Dit kasteel is het enige gebouw die hier oorspronkelijk werd gebouwd, het werd dus niet hier naartoe gebracht. De oudste overblijfselen dateren van rond het jaar 1000.
Later werd het werkelijk gebouwd zoals het er nu nog staat. Het gebouw behoorde een tijdlang toe aan de graaf van Plymouth. Hij was familie van de Windsors, een familie waartoe de huidige Queen nog steeds toe behoort.
In de tijd dat het kasteel eigendom was van deze graaf werd het door hem gebruikt als buitenverblijf. Wanneer hij op het kasteel verbleef, waren er ook een veertigtal personeelsleden aanwezig. Toen hij naar een van zijn andere buitenverblijven of vakantiehuizen vertrok, bleven er telkens enkele personeelsleden achter om de zaak een beetje in het oog te houden en het kasteel in goede staat te houden totdat de graaf en zijn familie er hun volgende vakantie door brachten
. Naast de keukendeur hing er een lange lijst van wat het personeel gedurende de dag dient te doen. Ze dienden in elk geval een lange dag te werken, te beginnen om zes uur 's morgens en eindigen om elf uur 's avonds.
Er ware. Heel wat verschillende taken uit te voeren. Zo moest de kamerdienaar de graaf wekken om 8 uur en het kamermeisje diende dan op hetzelfde uur de gravin te wekken.
Er waren ook enkele eigenaardige taken die vervuld diende te worden.
Zo moest de butler, na het ontbijt, de krant strijken. Dit was omdat de inkt van de krant zeker droog zou zijn, zodat de graaf geen zwarte vingers kreeg.
In de eetzaal van het kasteel hingen grote wandtapijten. Deze waren van Vlaamse makelij en waren geweven in de 15de eeuw.
Het ganse kasteel en zijn omgeving deed denken aan de afleveringen van Downton Abbey.
Het museum is echt een bezoek waard en bovendien heel leerrijk om te zien hoe onze voorouders gedurende de vorige eeuwen leefden.
Over het algemeen zijn de gebouwen veel kleiner. Je merkt dit goed aan de deuren en de bedden
. De mensen waren trouwens veel kleiner dan nu en dat kun je goed zien aan de grootte van alles die ook in de gebouwen staat. Al de huizen die in het museum te bezichtigen zijn, kun je bezoeken. Ze zijn ook allemaal ingericht met de gebruiksvoorwerpen van toen.
Er zijn tevens ook enkele winkels en een postgebouw. Op een bepaalde plaats kun je enkele rijhuizen bezichtigen. Het zijn een vijftal huizen die naast elkaar zijn gebouwd. Op het eerste zicht zou je denken dat het allemaal dezelfde zijn, doch deze huisjes verschillen allen zo'n 50 jaar met elkaar. Ook aan de gebruiksvoorwerpen in deze woningen kun je zien dat ze steeds een beetje moderner worden.
We hebben de ganse namiddag in het museum doorgebracht, doch hadden eigenlijk nog niet alles gezien toen we omstreeks half zes terug naar de auto gingen.
Wat later zijn we gestopt aan een restaurant voor het avondmaal. Daar zijn toen Joseph en zijn vrouw Karen bij ons gekomen voor het avondmaal. Na nog een gezellige avond, hebben we toen Noel en June thuis afgezet en zijn we naar ons hotel teruggereden.
Naar het Welsh Museum of History.
Saturday, May 04, 2013
Port Talbot, Wales
Other Entries
2025-02-16