Hoe begint zo iets
Saturday, December 24, 2016
Rio Dulce, Izabal, Guatemala
Hoe begint zo iets?
27 oktober 2016
Hoi Peter en Lineke,
Alles goed?
Onze boot ligt nog in Guatemala, we zouden in januari daar weer naar toegaan, maar Mathilde wil liever niet. Ik had vorig jaar al een offerte aangevraagd om de boot te laten verschepen van de Amerikaanse Virgin eilanden of vanaf Florida maar die niet omgezet in een afspraak omdat het er naar uitzag dat Mathilde nog wel 3 maanden naar Belize wilde.
Zouden jullie er eens over willen denken om de boot samen met mij of naar Florida of naar de Amerikaanse Virgin eilanden zouden willen varen? Ik moet nog naar de afvaart data kijken maar in mijn herinnering was het vertrek daar begin mei.
Naar Florida is redelijk simpel met de stroom mee. Eerst Belize (leuk), dan Mexico, Havanna, Florida. Vanuit Florida is het verschepen echter duurder.
Alternatief: Belize, Mexico, Cuba, Dominicaanse Republiek, Puerto Rico, Amerikaanse Virgin eilanden. Ook leuk maar tegen de wind in. Maar er is daar ook om de paar weken noorden wind.
Als er een kans is dat je of jullie dat zouden willen doen ga ik Sevenstars weer benaderen of er nog plek is. Voor de invulling is wat mij betreft alles mogelijk.
Hartelijke groet
Wim
Daar zitten we nu in het vliegtuig van Parijs naar Guatemala city met 12 uur vliegen voor de boeg. Vanuit mijn raampje zie ik me zelf steeds meer afstand doen van de de aardse zaken onder mij. Hoe hadden we ooit kunnen dromen deze richting nog een keer op te gaan. Is het de rode draad waar langs we lopen? De eerste platbodem, het werkcontact met Wim Klein, de jaren lange samenwerking met hem, zijn tochtje met mij naar Engeland, onze reis naar de Middellandse zee, mijn transatlantische reis met Hidde en Bep de Vries , Wim en Mathilde hun jaren lange tochten in de Caribbean en nu deze tocht? Het is geen Florida geworden en geen trans-Atlantische oversteek maar zijn alternatief van Guatemala naar de Maagdeneilanden om daar zijn Loney Planet (Etap 37*) te laten hijsen op de Sevenstars. Het voorwerk is gedaan, we hebben een Amerikaans visum, we hebben onze vaccinaties, de malaria pillen en een stevige bundel dollars.
Het vriest die nacht stevig maar na even krabben samen de de neergestreken Bart Jan die ons naar Schiphol zal brengen, is het een koud kunstje rond 06.00 uur daar aan te komen. De geplastificeerde tassen staan al snel op de band en voor we het weten zitten we al in Parijs. Het is wel even afzien zo'n trans-Atlantische oversteek en als we boven Washington vliegen dan weten we dat daar onder ons de 45 ste President van Amerika wordt ingezworen. Een zegen voor de wereld? Velen met mij hebben hun bedenkingen. Het inklaren in Mexico city geeft geen problemen al moeten we onze tassen opnieuw veroveren en na heel wat meters verder opnieuw op de band zetten. Opnieuw wordt ons geduld op de proef gesteld en moeten we 4 uur wachten voor dat we verder kunnen. Zolang mijn Nederlandse tijd op mijn horloge staat zie ik dat het wel echt een latertje gaat worden. Als we na een vlucht van ander half uur op het vliegveld van Guatemala city landen gaan daar alle lichten uit en worden we begeleid met zaklantarens om onze koffer te vinden. Gelukkig wordt er geen aandacht besteed aan de inhoud van de koffers. Ik maakte me toch wat zorgen over de invoer van het ankerlier van 11 kg. Nu nog een korte tocht naar ons hotel, daarvoor moet we nog wel door een hek met bewapende bewakers, een voorbode hoe het in Guatemala toegaat? Ondertussen is het half acht en aardig doorgedraaid. En dan gaat het mis, 2 min nadat de taxi chauffeur weg rijdt komen we er achter dat Lineke haar tas in de taxi is achter gebleven. Totale paniek omdat daar de helft van ons cash erin zit, de bankpasjes en credit kaart en digi apparaat. Ik ren naar de ingang van het straten complex en wordt meteen opgevangen door de bewakers. Een andere auto komt door het hek waarbij de chauffeur mij meteen uitnodigt om terug te gaan naar de luchthaven op zoek naar de taxi met tas. De luchthaven is geheel verlaten en na overleg met twee taxi chauffeurs besluiten we terug te keren. Bij de bewakingsdienst krijgen we wel het kenteken, automerk en de kleur van de auto en ze beloven ons camerabeelden te geven om verder de taxi op te sporen. Na een paar uurtjes slapen laat ik de bankpas en credit kaart blokkeren en dat brengt rust in ons hoofd. Niemand heeft bedragen van onze rekeningen afgehaald, en na blokkade maken we rustig de balans op. Grote schade maar niet onoverkomelijk, zo praten we ons de moed erin, immers we staan aan het begin van een prachtige vakantie! Samen met de manager van het hotel gaan we nog een keer langs de bewakers die ons beloven beelden vrij te geven waarop het telefoon nummer zichtbaar is van de taxi. Later zal blijken dat veel beloofd wordt maar dat om het waar te maken er nogal wat bij komt kijken. Het hotel management doet zijn uiterste best en na veel bellen is de taxi en de tas boven water. Iedereen blij. Afgesproken wordt dat de zelfde taxi chauffeur ons naar het busstation zal brengen. Om 13.00 uur gaat de bus en het is een half uur rijden en dan moeten er nog kaartjes worden gekocht. Na 10 keer bellen komt de taxi chauffeur enthousiast met Lineke haar tas binnen, maar eigenlijk te laat om de bus te halen, waarom? Dat merken we pas als we in de taxi zitten, hij wil ons wel naar Rio Dulce brengen een rit van 6 uur. We laten ons niet gek maken, we gaan liever met de bus. Vijf minuten nadat de bus is weggereden komen we het parkeer terrein op. We trekken de chauffeur mee naar binnen om ons te helpen bij de kaart verkoop en tot onze verrassing gaat er nog een bus om 17.00 uur die ons bij Rio Dulce kan afzetten. Iedereen is blij zelfs de chauffeur die zijn beloning in ontvangst neemt voor het terug brengen van lineke haar ongeschonden tas.
We hebben dus tijd voor Guatemala city. Waar het busstation is, is eigenlijk geen goed uitgangspunt om de stad te bezoeken. De armoede is hier troef. De straten vrijwel verlaten maar toch veel verkeer. Al lopende met onze rugzakken zouden we er niet moeten zijn, maar toch. Alle winkeltjes zijn met stalen raamwerken gebarricadeerd en er is alleen een wat grotere opening om je gekochte waren aan te pakken, hier moet toch wel wat gaande zijn in dit stadsgedeelte. Dan wordt het drukker, we naderen een kleurrijke winkelstraat met heel veel mensen en markten die van alles verkopen. We scoren een broodje en lopen met verbazing alles gade te slaan. Enorme verkeers en mensen stromen die elkaar op de millimeter passeren. Terug naar het busstation komen we veel zwaarbewapende politie tegen die in groepen op pick-ups patrouilleren door de straten die we eerst verdacht stil vonden. Onze nekharen beginnen toch wat op te staan en als we in een enorme roet wolk van twee om het hards rijdende bussen terecht komen, laten we het voor gezien en zitten onze laatste uur uit op het restaurant van het busstation. Dat Guatemala city erg gevaarlijk is, kregen we al door van onze bezorgde Wim Klein.
Na 6 uur bussen en nog een stukje taxi zitten we aan de champagne met nootjes op een schitterende Etap, we zijn er klaar voor.
Zondag 22 januari 2017 staan we relatief vroeg op. het is al warm en de zon is al goed aanwezig. Klusjesdag, we sleutelen aan de lier, we geven hem een nieuwe ketting, de genua wordt gehesen en de dingy wordt te water gelaten en bemotord, maar er is ook tijd voor ontbijt en lunch. We maken ons vertrouwd met de dingy en doen boodschappen en besluiten een tocht met gids te maken door het natuur reservaat Rio Dulce. Wat liggen we hier prachtig, schitterende jachten maar ook de boten van de locals zijn het bekijken waard.
Maandag 23 januari, we zijn vroeg opgestaan, de vroege ochtend is het beste part of the day, vooral met zo'n uitbundige zon. We steken met de dingy weer de rivier Rio Dulce over en blijven even rond cirkelen om een eiland met enorm veel aalscholvers, reigers en zilverreigers die in de bomen zitten, te fotograferen Dan verder naar de Hacienda Tijax om onze wandeltocht door een jungleachtig reservaat te ondernemen. We krijgen inzicht over de 450 hectare van dit gebied met zijn rubber en teak plantages, maar ook de prachtige natuur. Uit overlevering van de Inca’s lijken alle planten wel een medicinale eigenschap te hebben. Het wordt een prachtige tocht dwars door de jungle, over hangbruggen met als slot een uitzicht over het hele gebied. Terug verwennen we ons met een heerlijke moes van vruchten in melk of yoghurt en na nog wat boodschappen te hebben gedaan zitten we opnieuw op een terras aan een heerlijke pizza en uitzicht op de Rio Dulce. Terug op de boot doet iedereen even zijn eigen ding en gaan we al denken de uitklaringsprocedere a.s. donderdag.
Dinsdag 24 januari staan we voor 6.00 uur op, het moet nog donker zijn als we ons met de dingy ontschepen richting de monkey bay. Met het motor lawaai verstoren we gigantisch de serene stilte die over de Rio Dulce waart. We gaan bij een baaitje verder met de riemen en komen dezelfde stilte tegen als in het begin alleen wordt deze herhaaldelijk verstoord door het brullen van de apen. We zijn op tijd, net voor de zon opkomt doen de apen hun uiterste best om zich te laten gelden. We roeien door een prachtig gebied met mangroven en andere uitbundige vegetatie met mooie bloeiwijze. Hier zie je ook goed hoe in de plantenwereld eten en gegeten worden door allerlei vormen van parasitaire leefvormen. We zijn niet de enige ochtendmensen, een groepje kanovaarders is hier met dezelfde plannen gekomen. We zien de boomtakken zwaaien wat geen wind kan zijn, dus daar moeten de brulapen de oorzaak van zijn. Wanneer we even goed focussen zien we inderdaad apen met jonkies hoog in de toppen zich verplaatsen. Als de zon op is, verstomt het geluid van de brulapen en neemt de mens het lawaai naadloos over met motorlawaai van vrachtwagens en snelle taxi boten.
*) Etap 37s Specifications
LOA 36’ 11" (11.26 m.)
LWL 32’ 6" (9.90 m.)
Beam 12’ 7 1/2" (3.85 m.)
Draft 4’ 5" (1.35 m.) or 6Â’5" (1.95 m.)
Sail Area (100%) 982 sq. ft. (62.7 sq. m.)
Displacement 14,427 lb. (6,550 kg.) Shoal draft
Water 66 gal. (250 l.)
Fuel 30.6 gal. (116 l.)
Designer Mortain & Mavrikios
Sailaway Price $169,900
Etap USA
(866)-ETAPUSA (382-7872)
http://www.etap-usa.com/
Other Entries
2025-02-08