Entry 3
Inklaren een vak apart foto 6, 7 en 8)
We maken er een echte zondag (29 januari) van, Wim vervangt de filter van de watermaker, wat een hele klus is, we drinken koffie op het terras van het internet café, en komen er achter dat het internet het slecht doet, inventariseren de groente stalletjes, supermarkten voor nieuwe voorraden en schuiven aan bij de BBQ die elke zondag wordt georganiseerd door de Joly bar, onze gratis aanlegsteiger/bar voor de bijboot. We komen nu wat meer onder de mensen, maar hoofdzakelijk Amerikanen, Nederlanders, Belgen en Fransen die hier wat korter of langer verblijven. Ondertussen begint het steeds donkerder te worden en de wind lijkt ook verder aan te trekken. Eenmaal op de boot bereiden we ons voor op de dingen die gaan komen. We gaan weer vroeg naar bed om al wat slaap te hebben voordat alles losbarst. We merken dat we tegen de hoge golven goed beschermd zijn met het eiland voor onze neus. De regen klettert op ons dak als ik weer wakker schiet, Wim is al op en houdt zicht gefixeerd op de boten om ons heen. Ook ons anker alarm staat aan . We liggen als een huis met onze 45 mt lange ketting uit. Als we de volgende ochtend wakker worden is de rust teruggekeerd en ligt de boot die voor ons lag een paar 100 meter achter ons, toch een loslatend anker, gelukkig heeft hij ons niet geraakt of ons anker er uit gewurmd.
Maandag is gereserveerd voor het inklaren. Aankomen in welk land dan ook per vliegtuig kost hoogstens wat formaliteiten en een visum geldt zoals in Turkije (15 euro), maar inklaren als je met de boot komt is a different piece of cake. Even voor het idee. Om acht uur stappen we in de bijboot en gaan naar de kant en lopen een kwartiertje naar de opstap plaats van een snelle Launcha. De vertrektijden zijn veranderd en we moeten 2 uur wachten. Gelukkig zijn er voldoende passagiers rond 9.00 uur waardoor er toch binnen het uur een boot vertrekt. Daar zitten we dan drie aan drie in de launcha (18 dollars USA, v.v.) die we vanuit onze eigen boot zo vaak keihard zien langs scheuren. Als we het eerst e waterstraatje hebben genomen en we in de baai terecht gekomen, wordt er vol gas gegeven gedurende 10 minuten. Met meer dan 50 km per uur gaan we door het water, wat zo hard voelt als beton.
Alle mensen aan boord vertonen door de wind lichtelijk vervormde gezichten. Aan het eind van de baan wordt er terug geschakeld en komen we met een beheerste snelheid aan op de overstapplaats ,
waar een taxi (15 dollar USA , v.v.) ons uitnodigt in te stappen richting Immigratiedienst. We zijn de eerste boters die komen inklaren. Een hele papieren vracht wordt verwerkt, bestempeld en van handtekeningen voorzien, met als uiteindelijke kosten 45 USA dollar, daarna op weg naar de Havenmaster (70 USA dollars), inclusief de stempels en handtekeningen, daarna de Customs, die gratis is, maar wel een reprimande geeft dat we ons eerder hadden moeten inklaren, volgende keer een boete, en uiteindelijk de agriculture office, kosten 25 USA dollar. Eindelijk zijn we geheel legaal in Belize voor 173 dollars USA. Op de terugweg trakteren we ons op een heerlijk Belize ijsje, lunchen op de boot, kopen een Simkaart waar we met onze persoonlijke hotspot vanaf de boot data kunnen zenden en ontvangen en we vullen de diesel en benzine weer aan. 's avonds verzenden we ons blog en lezen de VK, heerlijk zo'n hotspot aan boord. Klaar om verder te gaan?
Dinsdag 31 januari, we liggen te schudden in ons bed, de swell (golfslag) waar Wim ons al voor had gewaarschuwd doet z,n intrede. We blijven nog even liggen tot dat het licht wordt (06.00 uur) en beginnen ons dan voor te bereiden om onze trip te vervolgen. Het doel is de Tabaco Range, voor ons een beschermde ankerplaats als tussenstop om de volgende dag naar Tabaco Cay te gaan, een fantastische snorkel plek. Het is vandaag bewolkt en we hebben iets meer aan dan onze T shirts, aan bakboord hebben we een groen lint met af en toe huisjes en op verdere afstand bergketens, aan de stuurboord kant eilandjes die druppelsgewijs het rif markeren , dat van noord naar zuid loopt en ons tot nu toe beschermt tegen de golven van de oceaan. Dus varen we eigenlijk nog steeds door een kanaal, maar eens zullen we in het vrije water van de oceaan komen als we de oversteek naar Cuba maken. Volgende week dinsdag is er een windschifting voor het eerst van Noord Oost naar Zuid Oost, een windrichting die ons naar Cuba kan brengen, maar we weten dat voorspellingen op dag 9 en 10 zeer onbetrouwbaar zijn. Voorlopig brengen we vandaag onze tijd door met opletten en heerlijk lezen. Na 7 uur varen hebben we Tabaco Range genaderd, voorzichtig manoeuvreren we langs de koraal riffen naar onze anker plaats. We moeten nog om een eilandje heen dat stampvol met fregat vogels zit, die meestal boven ons hoofd hangen.
Nu liggen we tussen de mangroven op een beschut plekje, mijlen uit de kust en niemand te zien, zelfs geen schip!
Woensdag 01 februari, het regent, de hele nacht heeft het geregend en onze mangrove baai ligt er wat desolaat bij. Na het ontbijt bakt Wim eerst nog even een brood en dan zetten we koers naar Tabaco Cay. Van de afgelopen jaren heeft Wim nog een track in zijn computor staan om veilig om de koraal kliffen te varen. In de verte zien we de branding van de golven die op het uiterste koraalrif slaat, het rif dat de oceaan van ons scheidt.
Af en toe is er een doorgang en daar stevenen we op af. Bij deze doorgang heeft zich een palmen eilandje je gevormd. Hoe dichter we erbij komen hoe mooier het wordt.
Het staat ook vol met houten huizen, het is eigenlijk een resort op een eilandje dat misschien twee voetbalvelden groot is.
Je zou het bijna kunnen vergelijken met het eiland vol met fregat vogels, maar dan met mensen er op. Met de bijboot gaan we naar de aanleg stijger en worden meteen opgevangen voor een rondleiding en geïntroduceerd bij zijn schoonzus waarmee we een lunch afspreken. Wat een lange palmbomen en wat een conhes, schelpen die nog op het kastje stonden vanje grootouders maar nu niet meer mogen worden geïmporteerd in Europa.
Nu die conhes staan nu juist centraal in de lunch. De helft van de appartementen verkeren in vervallen staat, waarschijnlijk getroffen door een hurricane het merendeel is bewoond door toeristen die heel eenzaam hun vakantie of honey- moon willen doorbrengen.
Het water wordt door de daken opgevangen en verzameld in zwarte grote containers. We hebben onze snorkel benodigdheden meegenomen en gaan aan de slag. Een prachtig gebied van koraal en kleurrijke vissen, even wennen met van die zwemvliezen aan je voeten. Na het snorkelen de lunch, het dreigt te regenen, en daarom worden we voor binnen uitgenodigd. Het ruikt lekker, de conches zijn gemalen (anders te taai) waarvan een soort viskoekje is gefrituurd, het geheel wordt met een salade en een frisdrank geserveerd. Ik kijk nog even Wim aan, kan dit wel, maar ik zie hem zonder aarzeling zijn limonaden naar binnen slaan en in zijn salade prikken. Als toetje hebben we een koude bananentaart, vast met de hand gemaakt.
Wat is wijsheid, als het morgen geen probleem is moeten we wel rasechte Balinezen zijn, op een bewoond palmeiland ver uit de kust. Na de lunch, het is inmiddels zonnig geworden, gaan we terug naar Tabaco Range
als veilige ankerplaats en net dat we ons geïnstalleerd hebben komen er twee zeekoeien (gigantische zoogdieren die de zeebodem afgrazen) met hun neus boven water , maar het lukt ons niet ze vast te leggen.
Donderdag 2 februari,
Pepijn is jarig, 4 jaar. Onze klein zoon gaat nu echt naar school, voor hem en zijn ouders een spannende dag! Gefeliciteerd Pepijn! We hebben op deze plek geen 3G bereikt, maar als we wegvaren richting het Noorden zien we af en toe dat we een beetje bereik hebben en zenden snel even een Whatsapp. De wind neemt uit het oosten toe en we zetten zeil, we maken tegen de 7 knopen snelheid bij een windkrocht van 15-18 knopen. We gaan als een speer en als we de stuurautomaat ontgrendelen krijgt Lineke instructies van Wim om ook het stuurrad zeilend te hanteren. We stellen ons doel bij als we in 3 uur ons doel al hebben bereikt. De twee catamarans die met ons opzeilen gaan ten anker maar wij zeilen nog twee uurtjes door naar Middle Long Cay, waar we na drie ankerpogingen vastliggen aan het anker. Het is een zon overgoten dag geworden en na de lunch duiken we in het helder blauwe water.
Vrijdag 3 februari
Zes uur op is onze dagelijkse traditie geworden, het is net licht en na het ontbijt, breekt al de eerste zonnestraal door, dan is de dag op z’n best. Ook nu varen we rond 07.00 uur uit, we staan op scherp want het is hier maar 2.00 mt diep en de vraag is hoe vlak het hier allemaal is. Uiteindelijk staat er dan tussen de kiel een ruimte van 65 cm. We hebben geen ophaalbare kiel, oplopen tegen een rif die je door het heldere water aan lijkt te lachen is geen sinecure. Eenmaal uit het ondiepe kunnen we onze zeilen uitrollen. Via de diepwaterroute gaan we richting Belize city.
Eenmaal daar voorbij komen we opnieuw in gebieden met koraal riffen met veel onbevaarbare plaatsen.
Aan de hand van de pilot hebben we een route gekozen die twee maal tussen twee eilandjes door loopt. Met onze polaroid zonnebrillen kunnen we op afstand koraal riffen herkennen, aan de turquoise kleur van het al helder blauwe water. We varen door een kanaal van ca. 10 mijl breed waar allerlei deels mangrove of palm eilandjes zijn ontstaan en die meestal bewoont zijn door een tot een handje vol mensen, mogelijk zijn het hun vakantiehuisjes. De eerste moeilijke opgave is de passage tussen North Drowned Cay en Swallow Cay,
we strijken de zeilen om de vaart uit het schip te halen en gaan met de motor stapsvoets door de passage. Aan beiden kanten van de eilanden loopt het rif ver door, voor op de plecht maak ik me vertrouwd met wat ik zie, grote brokstukken steen, zandplaten of grasbegroeiing wisselen elkaar af terwijl zij onder de boot schieten, hoe langzaam we ook varen, een inschattingsfout is snel gemaakt. Aan de hand van de informatie over de diepte leer ik hoe ik twee meter moet inschatten, maar ik zie geen verschil met 1.60 mt, alles blijft zeer bedreigend, maar het lukt gelukkig wel. Ook tussen Hicks Cay Montejo Cay,
slagen we er in straffeloos door te komen. Cayo Caulker ligt nu in ons bereik en na bijna twee uur varen kunnen we het anker laten zakken.
Ondertussen zijn we weer binnen bereik van 3G en kunnen onze whatsapp, mail en krant weer lezen, en daarmee vullen we onze twee uurtjes nog op, want 18.15 uur gaat onvoorwaardelijk de zon onder en is het pikdonker.
Zaterdag 4 januari, we zouden wat langer blijven liggen, maar rond 06.00 uur wordt plotseling de motor gestart, ons anker heeft het niet gehouden in de windvlagen die het schip de afgelopen nacht hebben getergd. We liggen al aardig buiten de haven, Wim haalt voor het anker op en we tuffen weer de haven in, een wonder dat we geen enkel schip hebben geraakt of iemands ankerketting hebben opgepakt. We varen naar de oude plek en ankeren opnieuw, het anker pakt meteen. Het ontbijt doen we maar even buiten om ons steeds even te kunnen uit te pijlen ten opzichte van de andere schepen om ons heen. Na het eten concluderen we dat we vast liggen, maar zonder garantie! Bepakt en beladen gaan we met onze was in de bijboot naar het eiland, een echt tropisch Hawaïeiland rechtstreeks uit een vakantie folder. We worden een warm welkom geheten door een aantal pelikanen.
Een mevrouw om de was te doen is snel gevonden "Maries Laundery",
maar ook de bank en een internet bar. Alles is op enkele hotels na van hout en eeuwig zwiepen de palmbomen, de foto’s spreken voor zich.
Ook wij doen mee aan leisure time en doen inkopen voor enkele dagen.
Inklaren een vak apart
Sunday, February 05, 2017
Cay Caulker, Belize, Belize
Other Entries
-
1Hoe begint zo iets
Dec 2443 days priorRio Dulce, Guatemalaphoto_camera86videocam 0comment 0 -
2De echte start
Jan 297 days priorPlacencia, Belizephoto_camera165videocam 0comment 4 -
3Inklaren een vak apart
Feb 05Cay Caulker, Belizephoto_camera107videocam 0comment 2 -
4Materiaal pech hoort er bij
Feb 094 days laterSan Pedro Town, Belizephoto_camera56videocam 0comment 0 -
5Onze oren gewassen
Feb 1611 days laterIsla Mujeres, Mexicophoto_camera123videocam 0comment 2 -
6Cuba, here we come, al is het even doorzetten
Feb 2116 days laterMarina Puertosol, Mexicophoto_camera28videocam 0comment 0 -
7De opstap naar Havana
Mar 0225 days laterCienfuegos, Cubaphoto_camera81videocam 0comment 1 -
8Mijlen gaan tellen
Mar 1336 days laterPort Antonio, Jamaicaphoto_camera85videocam 0comment 0 -
9Jamaica een droom eiland
Mar 1538 days laterPort Antonio, Jamaicaphoto_camera148videocam 0comment 1 -
10Op weg naar de Dominicaanse Republiek
Mar 2649 days laterBoca Chica, Dominican Republicphoto_camera38videocam 0comment 0 -
11Dominicaanse Republiek, een tip van de sluier
Mar 2750 days laterBoca Chica, Dominican Republicphoto_camera162videocam 0comment 0 -
12Missie geslaagd
Apr 1064 days laterSt. Thomas, Virgin Islands USphoto_camera153videocam 0comment 1
Comments

2025-02-12
Comment code: Ask author if the code is blank
Ben en Hanny
2017-02-06
Van harte gefeliciteerd met Pepijn ,we volgen jullie op de "boot" Groeten van ons!
Mieke van rijn
2017-02-06
Gefeliciteerd met jullie Kleinzoon.
Mooie reis en leuk om te volgen.
dapper hoor Lineke