We komen pas tegen negenen aan in Isfahan en voordat we inchecken in hotel Azadi worden we nog even afgezet bij de Se-o-se pol brug die prachtig is verlicht. We eten nog wat in het hotel en gaan vroeg slapen na een lange dag. Isfahan is overigens een stad met 1,8 miljoen inwoners en daarmee de op twee na grootste stad van Iran. 

De volgende ochtend vertrekken we rond negenen naar het Meidan Emam oftewel Plein van de Imam. Dit plein is qua grootte het zesde plein van de wereld en hier bevinden zich diverse monumentale gebouwen. We bezoeken o.a. de Imam Moskee, die is vernoemd naar, ayatolla Khomeini en het Ali Qapu paleis alwaar je vanaf het terras een prachtig uitzicht hebt op het plein. Verder bezoeken we de paleistuinen die er in tegenstelling tot de Eramtuinen in Shiraz prachtig onderhouden bijliggen. Na de late lunch lopen we via de bazaar weer terug naar het hotel. 's-Avonds nemen we de taxi naar de Khaju brug en lopen in zo'n 45 minuten naar het centrale plein. Hier nemen we nog wat foto's en eten we wat in een hip tentje. Opvallend is dat veel gezinnen op het plein aanwezig zijn en lekker in het gras zitten en spelletjes doen. Ook hier wotden we weer welkom geheten met de woorden "welcome to Iran" en willen sommigen een praatje met je maken. Kortom, een relaxte sfeer in Isfahan

's-Ochtends bezoeken we wederom een moskee. Ondanks het feit dat hij weer prachtig is begin ik wel een beetje "moskee moe" te worden. Onderweg nemen we nog koffie met gebak en gaan door naar de Armeense wijk. Hier bezoeken we sint Joseph catheraal  en het bijbehorend museum. We lunchen hier in een chique tent met westers eten en nemen de taxi weer terug naar het centrale plein. De groep spitst zich op en ik ga samen met medereiziger Wim nog wat shoppen in de bazaar. Onderweg zien we nog een mooi punt waar vandaan je een goed uitzicht op het volledige plein hebt en na onze charmes in de strijd te hebben gegooid mogen we wat foto's nemen op een plek waar normaal gesproken geen toeristen komen. De dame in charge blijkt een aantal jaren in Berlijn te hebben gewoond tijden haar huwelijk met een Duitser. Inmiddels blijkt zij van hem te zijn gescheiden en weer te zijn teruggekeerd in Isfahan.  'S-avonds hebben we nog een laatste diner op grote hoogte in een draaiend restaurant  (soort Euromast) waarbij we afscheid nemen van onze gids en chauffeur. Omstreeks 23:00 uur vertrekken we naar het vliegveld van Isfahan maar deze blijkt nog te zijn gesloten.  Na enige tijd gaan de lichten aan en komt er wat beweging in. We maken onze laatste rials op en kopen het plaatselijke winkeltje bijna leeg. Via Instanboel vliegen we weer terug naar Schiphol waar ik word opgewacht door Carla, een Amerikaanse reisgenote die ik in Zuid Amerika heb leren kennen en een paar dagen bij mij logeert. Het was een prachtige trip met een leuke groep mensen door een prachtig land. De bevolking is oprecht vriendelijk en behulpzaam en de woorden "welcome to Iran" zal ik niet snel vergeten. Vervelend voor de bevolking dat het land door een economische crisis gaat en het zo slecht in het nieuws komt. Ik zou iedereen adviseren zelf een kijkje te gaan nemen in dit prachtige land. Beh Bak schied oftewel tot ziens.