Een televisieprogramma heeft, in januari van dit jaar, grote indruk op ons gemaakt. Floortje Dessing bezocht een Argentijnse familie die al 14 jaar onafgebroken op reis is in een antieke auto, een soort T-Ford. Het stel is samen vertrokken en nu al bijna anderhalf decennium on the road met inmiddels 4 kinderen aan boord, onvoorstelbaar. We zagen onszelf niet direct een zelfde trucje uithalen maar met het zien van deze bijzondere familie en trip is ons huidige reisplan dus wel geboren.

De T-Ford is een camper van monsterlijke proporties geworden, de 4 kinderen zijn nog zeer vage toekomstmuziek en ook voor wat betreft de 14 jaar houden we nog een slag om de arm . Desondanks hebben we naar aanleiding van bovenstaande besloten een campertrip te maken waarbij de bestemming(en) en reisduur nog grotendeels onbekend zijn. Vergezeld door onze huisvriend Chip zijn we, na de aanschaf van een camper en wat dies meer zij, op woensdag 26
augustus 2015 vertrokken vanuit Sassenheim. Tank van de camper (gelukkig geen Volkswagen) vol met diesel, koelkast vol met macrobiotische vruchtensappen en gaan, op naar het zuiden van Europa! De planning voor de eerste maand lag al redelijk vast ; eerst naar Casa Guillermo voor wat feestelijkheden rondom ons houten trouwjubileum. Vervolgens –per vliegtuig- naar Santiago de Compostela en in de benen voor een broodnodige bedevaartstocht. Deze tocht heeft ons overigens naast de nodige geestelijke verrijking een bijna scheiding, een aantal geperforeerde meniscussen en een totaal verpulverde kruisband opgeleverd. Over de tocht later nog wat meer.

De reis naar het zuiden heeft ons in zes dagen naar de Costa Blanca gebracht . Heerlijk om op de laatste zwarte zaterdag van 2015 op de goede weghelft te zitten. We zijn kilometers lange rijen auto's vol met zwetende ouders en dreinende peuters danwel kleuters in moordend tempo voorbij geraasd, hoppa! Op de tweede dag van onze reis begon het flink te regenen, zo ook bij aankomst op onze camperplaats in Noord-Frankrijk stonden de hemelsluizen wijd open. Op zich weinig verheffende informatie maar we hebben die avond, al ganzenbordend in onze camper, dus wel uitgevonden wat avondbesteding nummer één is onder de, meestal wat op leeftijd zijnde, camperrijder. We hadden die avond 12 buurcampers en op welgeteld alle 12 stond een joekel van een tv-schotel fier rechtop op het dak hetgeen betekent dat er massaal wordt gezapt. Niet erg positief voor wat betreft het sociale aspect maar je moet toch wat in de zeikende regen en indien je bent uitgepraat na tig jaar huwelijk. Wij zijn, met onze 5 jaar als echtelieden, echter lang nog niet zo ver dus de meegenomen oud-Hollandse spelen kwamen goed van pas. Dit alles is uiteindelijk overigens uitgemond in een slaande ruzie tussen ons en Chip daar hij overduidelijk het spel saboteerde door meermalen opzettelijk de dobbelstenen onder te kwijlen…

Na het kwijlincident is de reis naar het zuiden verder probleemloos verlopen . Via camperplaatsen bij een schitterend wijnhuis in de buurt van Bordeaux, een prachtig bergplateau in de Pyreneeën en een mooie rivier in het achterland bij Valencia zijn we op maandag 31 augustus gearriveerd in Casa Guillermo. Daar een paar dagen genoten van het vaste recept aan de costa; zon, strand, biertjes en bbq-en. Later die week kregen we gezelschap van onze (schoon)moeder Ageeth en een oom en tante van Kate, alle ingrediënten voor een spetterende viering van ons houten trouwjubileum waren dus ruimschoots aanwezig. Een lunch op onze trouwlocatie Rebate was zeer geslaagd, al bleef de consumptie van alcoholische versnaperingen duidelijk, en wellicht gelukkig, ruimschoots achter bij 5 jaar geleden. De voor de volgende dag geplande 'extreme-to-the-bone-no-fear-luchtbeddenraces’ hebben we, met het oog op de gevorderde leeftijd van onze gasten, helaas moeten annuleren maar naast het zwembad op een stoel zitten en gezamenlijk een advocaatje of een citroentje nuttigen op de klanken van Mary Servaes is bij nader inzien ook best leuk.