Portugal, na al het Spaanse geweld is het nu tijd voor het land van Vasco da Gama, fado en António de Oliveira Salazar. En van erbarmelijk slechte wegen, ontbrekende bewegwijzering en een verwarrend tolsysteem waarbij je op Big Brother-achtige wijze wordt gevolgd zodra je er ook maar over denkt om een stuk tolweg te nemen. Verder trouwens best wel een leuk en mooi land.

Voordat we uitweiden over de belevenissen van de afgelopen tijd moeten we eerst wat kwijt over een bijzonder fenomeen; de parkeerplaats-Portugees . Zoals de naam al doet vermoeden betreft het hier een Portugees (of Portugese) die zich op een parkeerplaats bevindt. In alle gevallen zittend in een auto. Op zich niet heel bijzonder ware het niet dat een typische parkeerplaats-Portugees vervolgens een uur á anderhalf in de auto blijft zitten zonder verder ook maar iets te doen, uitgezonderd ademen. Sommige parkeerplaats-Portugezen doen dit terwijl ze met de auto staan geparkeerd op een mooi stekkie met uitzicht over zee, in dat geval een begrijpelijk en herkenbaar tijdverdrijf. Het bizarre is echter dat het merendeel van de parkeerplaats-Portugezen hun ding doen op totaal onlogische plekken zoals bijvoorbeeld voor een blinde muur of naast een vuilstort. Na eerdergenoemde tijd vertrekt hij of zij weer, waarschijnlijk op zoek gaand naar een nieuwe parkeerplaats ter uitoefening van de nationale hobby.

Maar, Portugal dus. Gelijk een heel ander plaatje dan Spanje; duidelijk minder welvarend en meer oude, vaak behoorlijk vervallen huizen . Daarnaast voorzieningen zoals openbare douches, toiletten en washuizen voor de mensen die dergelijke zaken niet in huis hebben. Het was overigens niet geheel risicoloos om dit alles tijdens het rijden te bekijken want de gaten en scheuren in de weg waren soms echt belachelijk. Zeker in het zuiden van het land ligt het wegennet er soms erg belabberd bij dus we zijn zeer benieuwd waar die Europese miljoenen nu echt aan zijn uitgegeven… Na de eerste cultuurschok zijn we in ieder geval zonder problemen - en zonder gebroken assen - gearriveerd in de buurt van Faro. Aldaar zijn we verenigd met vader en moeder Van den Berg die van een welverdiende vakantie kwamen genieten in het verre zuiden van Europa. De eerste dagen hebben we doorgebracht op een boerderij omgeven door een paar dozijn koeien, schapen en een paar blije honden, erg gezellig. We hebben, via een verstopt zijweggetje vanaf de boerderij, een mooie wandeling gemaakt langs een aantal overduidelijk kunstmatige 'meertjes'. We waren in de veronderstelling dat het hier een oude, verlaten viskwekerij betrof maar toen we het terrein later, via de ‘officiële’ uitgang, wilden verlaten bleek dat het hek hermetisch was afgesloten . Na wat zoeken vonden we een uitweg door een bosje maar aan de andere kant van het hek aangekomen bleken daar allerhande borden te hangen met daarop een hele riedel doodskoppen en – voor zover we begrepen – meldingen over de aanwezigheid van zwaar chemisch afval. Dit alles op het terrein waar wij vandaan net kwamen welteverstaan... Enfin, we voelen ons gelukkig nog prima al is nu één blik de gewenste richting op voldoende om de richtingaanwijzer in werking te stellen en als Kate haar linkerelleboog optilt gaan alle kranen in de camper lopen.         

Na onze boerderij avonturen hebben we de reis voortgezet naar Albufeira om daar een paar dagen op een camping door te brengen. Pa en moe in een vooroorlogse (WO I) bungalow en wij in onze vertrouwde camper, het moet immers wel gezellig blijven. Op de camping aangekomen troffen we trouwens een soort dweilploeg aan die naarstig probeerde het terrein watervrij te maken. Ongeveer een week eerder was dit deel van de Algarve namelijk getroffen door extreme regenval waarbij hele stukken kust zijn weggeslagen en er ook het nodige onder water is gelopen . Op een strand in de buurt hebben we de verwoestingen met eigen ogen kunnen aanschouwen, best indrukwekkend. Na dit verkapte waterballet hebben we de reis vervolgd naar Lagos om daar op zo ongeveer de mooiste camping ooit terecht te komen. Alles er op en er aan en tot grote vreugde van Chip behoorde zelfs een hondendouche tot de voorzieningen. Wederom hadden vati en muti een bungalow, dit keer een gloednieuwe, en wij konden onze rijdende crib voor de deur parkeren. One happy family dus en we hebben ons die dagen het mooie weer en de gezelligheid laten welgevallen. Na een tranentrekkend afscheid op Faro airport zijn we, ouderloos, nog wat rond gaan rijden in de Algarve en hebben daar één van de meeste bijzondere stranden ooit aangetroffen; Praia Marinha. Een prachtige baai met een woeste branding en omgeven door rotspartijen en een aantal kliffen, prachtig! Ter afsluiting van onze Algarve tijd zijn we naar de zuidwestelijke punt van het Europese vasteland gereden; Cabo de São Vicente. Een landpunt omgeven door niets dan water die wordt geteisterd door woeste schuimkoppen en een niet aflatende, snoeiharde, wind . Bij aankomst op de kaap was het eigenlijk tijd voor het middagrondje van Chip maar gezien de onstuimige weersomstandigheden hebben we dit, in goed overleg met onze hond, uitgesteld. Dit daar we vreesden voor een zeer onaangename variant op de hondendouche.

Na de belevenissen aan zee zijn we we via Monchique en Beja naar Evora gereden, één van de hotspots van het land. Een mooie oude stad omgeven door een hoge kasteelmuur. Daarbinnen een wirwar van straten en enkel mooie pleinen, Romeinse overblijfselen, kerken en statige herenhuizen. Verblijven binnen de muren van de stad was echter geen optie dus als een soort pseudo-parkeer-Portugezen hebben we twee dagen en nachten op een parkeerterrein naast de stadsmuur doorgebracht. In Evora hebben we ook weer eens kennis gemaakt met de geneugten van de Portugese keuken; reusachtige schalen met uitstekend vlees, friet, rijst, bonen en salade. Zoals bekend is Remco niet zo’n grote eter dus hij heeft het grotendeels aan zich voorbij laten gaan maar Kate heeft zich vol overgave in deze overdaad gestort . Met volle magen en een hoop ervaringen rijker zijn we doorgereisd naar Estremoz, een zeer ontspannen stadje met een schitterend, hoger gelegen, kasteel dat vanaf het centrale plein goed zichtbaar is. Hier hebben we een tijdje, al bakkies en biertjes drinkend, doorgebracht in een cafeetje direct aan ditzelfde plein. Heel grappig trouwens om van het thuisfront te horen dat dezelfde uitspanning dat weekend werd genoemde in de reisbijlage van de Telegraaf. In het artikel werd het tentje als goed en goedkoop vermeld, dit hebben we zelf ook ervaren daar de koffie voor 50 en het bier voor 90 cent wordt aangeboden. Zo redt je het dus wel even met je dagbudget dat op Nederland leest is geschoeid. Twee dagen, 134 bakkies en zes kratten pils later zijn we dan ook voldaan vertrokken. De volgende bestemming was Marvão, een werkelijk schit-te-rend bergdorpje. In het dorp waan je jezelf in de middeleeuwen en het aangrenzende kasteel maakte het plaatje compleet. We hebben hier kennisgemaakt met een Nederlandse dame die een kunstgalerij heeft in het kasteel, een galerij vol met indrukkende schilderijen van eigen hand . Zij heeft ons veel verteld over de geschiedenis van het dorp en de regio, al met al dus een zeer geslaagd bezoek aan deze bijzondere plek. We hebben de nacht er overigens doorgebracht op ongeveer 1000 meter hoogte met een prachtig uitzicht over de vallei, een absolute aanrader!

Onze laatste bestemmingen in de maand november waren Castelo de Vide en Maçao, niet direct het vermelden waard ware het niet dat we in eerstgenoemde plaats zijn gestuit op een circus. In beginsel niets bijzonders maar dit bleek de opmaat voor een onvoorstelbare hoeveelheid circussen, en bijbehorende angstaanjagende clowns, op het vervolg van onze reis. Werkelijk waar, hierna kwamen we vrijwel dagelijks oog in oog te staan met een paar sicko’s met grote schoenen en quasi-lollige rode neusjes. Naast op parkeerplaatsen in auto’s zitten gaan Portugezen blijkbaar ook graag naar het circus… Enfin, we hebben de plaatselijke Bassie’s met moeite kunnen afschudden en zijn december vol goede moed ingegaan. Daarover later meer. Bij deze wensen wij jullie graag gezellige kerstdagen en een gelukkig & gezond 2016 toe!