De laatste weken van 2016 hebben voor ons een ronduit
uitputtend karakter gehad met als apotheose ons (kerst)bezoek aan Nederland . Gezellige
avonden met familie en vrienden en de hele week RTL Boulevard en Piet's
weerbericht kijken, heerlijk! Vervolgens zijn we terug gekeerd naar onze
zelfverklaarde basis aan de Costa Blanca om het nieuwe jaar daar te beginnen met
een broodnodige portie rust. Rust die overigens werd afgewisseld met de nodige
activiteiten, zoals een charity walk van een lokale hondenopvang, een aantal
klusjes in en rond het huis, het bezoeken van een oefenpartijtje van het
Nederlands dameselftal en een jaarlijks terugkerende bakkie met wat Spaanse
vrienden die we hebben opgedaan in ons eerdere Spaanse leven. Eigenlijk alleen
maar leuke dingen dus en er bleef in die weken genoeg tijd over om ons weer op
te laden voor een nieuwe campersessie. We zijn in de eerste maand van het jaar
trouwens nog getuige geweest van een zeer zeldzaam fenomeen in dit deel van het
Spaanse zuiden; sneeuw! Uit zeer betrouwbare lokale bron hebben we vernomen dat
het voor het eerst in 80 jaar was dat deze contreien waren bedekt met een witte
deken. Zeer bijzonder dus en erg grappig om tussen de palmbomen en zwembaden nu
ook eens een sneeuwpop tegen te komen .

Begin februari was het dan weer zover, tank vol met peut,
koelkast vol met zelfgemaakte snert (het blijft per slot van rekening winter) en
gaan met de campert. Onze eerste focus lag op Lissabon, van horen zeggen een
zeer aantrekkelijk bestemming. Daarnaast was het plan in Lissabon weer wat aan
onze sociale contacten te werken want vriend Ed kwam een paar dagen die kant
op. Voordat we in –de inderdaad schitterende- hoofdstad van Portugal
arriveerden moest er eerst echter nog een kleine 1000 kilometer worden afgelegd
door de binnenlanden van het Iberisch schiereiland. Ook hier hebben we in een
winter wonderland rondgereden al was dit wat minder verbazingwekkend op 1700
meter hoogte. Na deze ontberingen voelde ons verblijf in de Extremadura, in het
dorp Monesterio, als een warm bad. Dit had niet zo zeer met de temperatuur te
maken maar meer met het feit dat dit dorp de –zelfverklaarde- hoofdstad is van
de 'jamón Ibérico’. Om deze boude bewering kracht bij te zetten en ter meerdere
eer en glorie van het Iberisch varken en de wereldberoemde delicatesse hebben
ze zelfs een heus ‘jamón-Ibérico-museum’ geopend . Nu zijn we beiden al jaren overtuigd
veganist maar dit ham-museum konden we niet aan ons voorbij laten gaan. Als
klap op de vuurpijl was op die dag ook het jaarlijkse dorpsfeest met als thema,
jawel: jamón Ibérico! We hebben ons dan ook volledig overgegeven aan de
festiviteiten en ons tegoed gedaan aan allerhande culinaire specialiteiten.

Dan Lissabon, in één woord TOP! Wat een heerlijke stad is
dit zeg. Schilderachtige straatjes met ontelbaar veel barretjes en restaurants,
mooie pleinen en klassieke trams en dat alles aan de monding van de rivier de
Taag. Na een rit over de reusachtig tolbrug die ons vanuit het zuiden de stad
in voerde kwamen we al snel in een voormalig havengebied van de stad terecht.
Niet de mooiste en meeste idyllische omgeving maar wel op een steenworp afstand
van het centrum én gratis. Dan blijkt ook nog eens dat vriend Ed hemelsbreed
200 meter verderop zijn Airbnb onderkomen heeft dus kun je spreken van een
perfecte basis om van daaruit een paar dagen Lissabon te beleven . Deze dagen
waren meer dan prettig; een heuvelachtig ritje met tram 28, niets dan lekker
eten, een paar mooie wandelingen door de stad, biertjes en bakkies in de zon en
de laatste avond een bezoek aan een pijpenlaatje waar pure, prachtige fado werd
gezongen. Voor de afwisseling zijn we ook nog een –zeer zonnige- dag naar een
baai in de buurt gereden om daar van de Portugese winterzon te genieten. Al met
al een uitermate geslaagd verblijf en mocht je een keer wat anders willen dan
een weekendje Pernis of Delfzijl, overweeg dan zeker Lissabon!

Na een heerlijk weekje stad is het weer tijd voor
andersoortig vermaak, bijvoorbeeld een camping aan zee. Iets dergelijks is niet
zo lastig te vinden in Portugal maar we hebben een wel zeer ontspannen stekkie
gevonden in Peniche, een alleraardigst dorp aan de Atlantische kust. Op de
camping aldaar staan zo’n 6.182 caravans waarvan het merendeel enkel in de
zomer wordt bewoond dus je kunt je voorstellen dat het hier half februari niet
echt zwart zag van de mensen . Waar het wel zwart van zag was personeel. Het
betrof hier namelijk een gemeentecamping en het had er wel wat van weg dat
ongeveer driekwart van de dorp hier zijn emplooi heeft gevonden. Maar, enkel
vriendelijke mensen die de ganse dag op en rond het kamp scharrelden dus van
eenzaamheid was geen sprake. We waren van zins hier een dag of twee, drie door
te brengen maar het belachelijk mooie weer, de nog mooiere stranden en de
totale rust heeft ons uiteindelijk een week lamgelegd. Na deze retraiteweek was
het plan weer eens de Portugese outback in te duiken, om precies te zijn de
Serra de Estrela. Voor vertrek moest echter eerst de gasfles worden bijgevuld,
een nogal lastig klusje daar het in Portugal wettelijk gezien niet is
toegestaan. Nu bleek de wet een relatief begrip want na wat navragen kregen we
een adresje alwaar de fles kon worden gevuld. Hier bleek een reusachtige,
zwetende Portugees de pomp te bedienen en deze beste man keek niet op een liter
gas meer of minder. Dit had als resultaat dat onze gasfles werkelijk tot aan de
nok toe was gevuld . In principe best prettig ware het niet dat een fles –uit
veiligheidsoverwegingen- maar voor 80% mag worden gevuld. Bij hogere
temperaturen gaat het gas namelijk uitzetten en als je fles dan al stijf vol
zit dan kan dat catastrofale gevolgen hebben. Deze wijsheid kwam overigens pas
tot ons na wat ge-google en nadat wij al waren vertrokken bij onze nieuwe
Portugese vriend. Een vriend die het naast de wet blijkbaar ook niet zo nauw
neemt met de veiligheid, hoe voller die fles hoe beter… Enfin, om niet te lang
te hoeven blijven rondrijden met een potentieel terroristisch wapen hebben we
besloten wat gas weg te laten lopen zodat de geadviseerde 80% vulling bereikt
zou worden. An sich een fluitje van een cent dat aftappen van die gasfles maar
toch wel apart dat voorbijgangers opeens gaan vragen of je Duits spreekt?!

So, das war’s für heute. Tschüß!!