Dinsdag 29 september is onze grenzeloze camperreis dan toch eindelijk echt begonnen, na een paar weken costa en een ommetje in het noorden is het nu tijd voor ontspanning. We hadden eigenlijk geen idee waar de reis ons naartoe zou moeten brengen en het was ons eveneens ontschoten om een degelijke reisgids aan te schaffen. We hadden echter een tip gekregen over een aantal mooie meren - de lagunas de Ruidera - iets voorbij de stad Albacete. Dit werd dan ook onze eerste bestemming en het bleek een prima tip te zijn. Een hele serie onderling verbonden meren en watervalletjes in het veelal gortdroge Spanje, prachtig! De rit er naar toe was overigens ook de moeite waard, al rijdend over de wegen en langs de witte molens van Castilla - La Mancha waan je je al snel in de wereld van Don Quichot. Remco werd in deze regio overigens regelmatig aangezien voor een zekere Sancho Panza, uiterst curieus…

Ook heel apart dat je soms in de meest afgelegen en uitgestorven dorpjes prachtige camperplekken vindt met (gratis) voorzieningen als water en elektriciteit, maar voor ons natuurlijk prima zo . Na onze ervaringen in de wereld van de beroemde, dwaze edelman zijn we doorgereden naar wederom een waterrijke plek; het nationale park Tablas de Daimiel. Bij nader inzien had dit vrij veel weg van de Kagerplassen en behalve een paar versufte en suïcidale eenden in een soort overdekte vijver hebben we verdomd weinig van de - volgens de informatieborden in het bezoekerscentrum volop aanwezige - bijzondere watervogels gezien. Nog niet eens een kikker, eigenlijk alleen een hond met een heel klein stompje dat fungeert als staart. We hebben wel een nacht in totale afzondering doorgebracht op het parkeerterrein van het park, we weten nu weer hoe écht donker de nacht kan zijn!

Na deze eenzaamheid was het wel weer tijd voor wat gezelschap en we hebben koers gezet naar Ciudad Real. Wat deze stad koninklijk maakt weten we niet maar het is een prima –op en top Spaans- stadje waar je ongevraagd reusachtige tapas krijgt bij je drankje, twee biertjes en je hebt voor een dag gedronken én gegeten… Na twee nachten in deze bruisende metropool zijn we weer het platteland op gegaan en een prachtige rit heeft ons in Guadalupe gebracht . Guadalupe is het op vier na grootste bedevaartsoord van Spanje en midden in het stadje ligt een schitterend klooster. De wandeling naar het klooster bracht overigens weer wat Santiago gevoelens naar boven (lees; allesvernietigende pijn in de knieën). Verder niet zo veel te beleven in dit oord en daar de gemiddelde leeftijd op 87 lag en we geparkeerd stonden in een enorme betonnen teil aan de rand van de stad hebben we besloten deze geestelijke wasbeurt te beperken tot één dag.

Daar we inmiddels wel naarstig toe waren aan een degelijke wasmachine voor onze kleding hebben we koers gezet naar een camping in Cáceres, onze eerste bestemming in de regio Extremadura. Na een nacht op een camperplek zijn we beland op camping Cáceres, een prima stop voor een dag of wat. Op de camperplek hebben we overigens maar weer eens ervaren hoe primitief we bezig zijn met ons ganzenbord, onze overburen hadden een reusachtig tv-scherm aan hun buitendeur bevestigd en konden zo vanaf de stoep op hun gemak 'hotter than my daughter' kijken. Inmiddels staan we een aantal dagen op de camping, wel even lekker om een beetje rond de camper te scharrelen, het mooie stadje te bezoeken en te kunnen douchen zonder bij iedere beweging direct klem te zitten tussen het dakraam en de wielkast van de camper. Dit was het voor nu, de komende weken zakken we wat verder in zuidelijke richting door de Extremadura om daarna waarschijnlijk toch weer even richting costa te gaan. De costa del sol wel te verstaan, Mary Servaes is overduidelijk ons houvast en de rode draad in onze reis...