Lanzarote 24 november 2006 log:2815

Nogal vertraagd onderstaand een ingekomen stuk! We hadden 't al een poosje aan boord maar niet eerder de gelegenheid om te plaatsen . We moeten immers ook genieten! :-))
Fons stuurde ons de beschrijving van zijn thuisreis, nadat hij een weekje als eerste bezoeker bij ons aan boord was geweest. Hij voer in September mee op Netjer van Alicante tot Almeria.

Omdat we aanvankelijk bedacht hadden dat ik mee zou varen tot aan Malaga, had ik mijn terugvlucht ook vanaf deze Zuidspaanse stad geboekt. Ongelukkig detail daarbij was wel dat de vlucht om tien voor acht zou vertrekken. Het was dus zaak om op één of andere manier op een incourant tijdstip bij het vliegveld aan te komen. Na het nodige uitzoekwerk werd in overleg met Syl en Jeroen besloten dat de nachtbus de meest voor de hand liggende optie was. Weliswaar zou die er zo'n vijf uur over doen (vertrek 23:00), maar ik had die nacht toch niks anders. Of ik moest nog een overnachting in Malaga zien te regelen, waarbij ik alsnog om vijf uur mijn bed uit zou moeten. Syl en Jeroen brachten me met bagage (veel minder dan op de heenweg!) naar het busstation, een klein kwartiertje vanaf de boot . Na een ontroerend afscheid (zie foto's) vertrok de bus precies op tijd. Door een klein om weggetje van de bus heb ik de zeilers nog zien lopen en wederom werd uitbundig gezwaaid.
De bus had op het planbord het predikaat "Ruta" gekregen, hetgeen betekent dat zeer regelmatig gestopt zou worden. In de praktijk was dat zo'n beetje ieder half uur van de snelweg naar een stadje, even in en uitladen en weer verder. Bij de stop van middernacht viel mij op dat er een hond uit het bagageruim sprong. Een Spaanse medepassagier haalde hem weer terug in het ruim, de klep weer dicht en verder rijden. Merkwaardig, dacht ik nog.
Die scene herhaalde zich nog een keer en rond 1:00u kondigde de chauffeur een koffiestop aan. Wie wilde ging de benen strekken en eventueel wat drinken. Ik bleef bij de bus en ontwaarde een redelijk dikke man met een strooien hoed, op zoek naar de chauffeur. "He wanted to give his dog something to drink". En dat was niet de man die de hond terug had gehaald! Hij ging op zoek naar de "driver" maar kwam terug met een glas bier . Hij sprak mij aan met de vraag of ik engels sprak hetgeen ik kon bevestigen. Na even heen en weer te hebben gepraat, vroeg ik naar zijn herkomst, waarop hij antwoordde: "Holland". Dat maakte de conversatie een stuk eenvoudiger. En toen kwam het hele verhaal er uit. Hij was zojuist vrij gelaten uit de gevangenis waar hij drie dagen had vastgezeten omdat zijn vriendin na een verbale ruzie de politie had gebeld. En in Spanje schijn je dan als man zo'n beetje vogelvrij te zijn. Zijn ongeluk was alleen dat dat aan het begin van het weekend was, dat ook weer werd gevolgd door een feestdag. Wat volgde was een beschrijving van de spaanse cellen, met de details van die van hem waarin kort daarvoor een grote groep afrikanen zou hebben gezeten. De staat van de sanitaire voorzieningen was voor hem aanleiding om wel het water maar niet het brood tot zich te nemen.
Hoe weet ik niet, maar zijn advocaat heeft hem uiteindelijk vrij gekregen. Maar hoe zat het dan met die vriendin en waar ging die ruzie dan over? "Nou, ik ben 58 en ben niet meer geïnteresseerd in een vaste partner dus zoek ik de ene na de ander op internet . De vrouwen in mijn leeftijdscategorie zijn zo ......" Het vervolg zal ik niet citeren. Hij gaf blijk van de vleselijke lusten van het vrouwvolk dat hij afliep en zijn eigen onvermogen om tegemoet te komen aan hun seksuele behoeften. ("Vijf keer op een dag trek ik echt niet meer op mijn leeftijd.") De ruzie was uiteindelijk ontstaan omdat hij had verteld nog een andere vriendin te hebben en daar kon ze niet zo goed tegen (dat dan weer niet).
Rond kwart over drie stopten we bij een groot busstation. De Nederlander met hond, wel vijf tassen en nog wat andere passagiers stapten uit, maar gezien het tijdstip kon dit mijn eindbestemming nog niet zijn. Ik nestelde mij maar weer eens (ik was van plek gewisseld en zat nu ook op een dubbele stoel) tot mijn buurman plotseling op stond en mij duidelijk maakte dat dit Malaga was. Kwart over drie in de nacht, het centrum van Malaga. De Nederlander had inmiddels contact gelegd met twee, naar later bleek, Poolse studentes. Zij spraken goed engels en hij begon alweer zijn verhaal over de gevangenis en wat daaraan vooraf ging . Aan hun gezicht te zien namen zij hem met behoorlijk wat zout en na enige minuten slaagde ik erin het gesprek een andere kant op te draaien. Dat werd uiteindelijk een boeiende conversatie over hun rondreis door Zuid Spanje, de Spaanse studie en hun opleiding aan de Poolse kunstacademie, waarmee een behoorlijk deel van de nacht gevuld kon worden. Naarmate de ochtend nader kwam, werd het ook kouder waarop de twee zich inpakten in hun slaapzak. Het liep inmiddels tegen zessen en de stadsbussen gaan daar pas rond zeven uur rijden. Dat was te laat voor het vliegveld, dus nam ik een taxi nadat ik afscheid had genomen van het drietal en ook de hond (Bartje) een aai over zijn goeiige bol had gegeven.
Malaga airport heeft wel een grote hal, maar is verder niet zo bijzonder. Mijn vlucht vertrok op tijd waardoor ik om 8:45 in Madrid was. Mijn aansluiting zou om 12:45 vertrekken dus ik had alle tijd om nog wat te eten, te shoppen en te lezen Alleen slapen durfde ik niet, afgezien van de onmogelijkheid daartoe op de harde stoeltjes (hoe anderen dat toch doen?). SMS-je naar huis dat alles op schema lag, tot op het scherm verscheen dat mijn vlucht tot nader order vertraagd was. Dan maar weer een beetje lezen (bijna tot de helft gekomen in "Kat en Muis", bedankt Syl) en wat heen en weer lopen (die hal is zo´n 1500 meter lang) Uiteindelijk werd dat twee uur vertraging en taxieden we om 14:45 naar de startbaan. Ik was gebroken maar kon bij aankomst toch genieten van een prachtige landing met uitzicht op de Zeeuwse eilanden, Botlek, Den Haag, IJmuiden en zo meer. Klokslag 17:00 ging de deur open en kon ik, na ontvangst van mijn tas, pa, ma en een tante begroeten. Voor de statistieken: ik was inmiddels 18 uur onderweg! Daarna op Schiphol wat gegeten op hetzelfde bankje waar jullie de vlag hebben gekregen en met de bus naar Diemen. Nog even wat spulletjes uitpakken en dan met de auto naar huis. Het is inmiddels 21:00u. Ik heb 22 uur gedaan over een traject dat in optimale condities in drie en een half uur moet zijn af te leggen, maar ik heb er geen spijt van.
Van één van de studentes had ik het mailadres gekregen zodat ik de foto's kon opsturen. Ik heb nog geen reactie gekregen, maar ben wel benieuwd hoe de resterende uren voor het busstation van Malaga zijn verlopen. Zij zouden nog een dagje in de stad blijven bij een vriend om de tijd tot hun terugvlucht op donderdag te overbruggen. De dikke Nederlander (hij kwam uit Vught) zal ik wel nooit meer zien. (Hij bleek overigens ook nog als projectontwikkelaar een bouwproject in Blaricum Bijvanck te hebben gedaan maar runt nu een kwekerij.) Ook zijn terugvlucht was pas op donderdag. Die was in verband met het transport van de hond niet gemakkelijk om te boeken. Of hij op korte termijn nog een keer naar Spanje zal gaan, betwijfel ik.

Fons