Marakech
Na een dagje uitrusten en klungellen aan boord nemen we de trein naar Marakech . De trein heeft een half uur vertraging en we weten de reden nog niet. Na tien minuten rijden staan we stil. Stroomstoring! Ja dat gaat al de hele reis zo, zegt een passagier. Na 5 uur komt de trein aan op het al donkere station.We nemen een kleine taxi die ons naar een hotel brengt. Veel te duur. 600 Dirham (€60) We lopen wat alternatieven af en belanden o.m. in de Mac Donalds om even een kleine hap te eten. Syl ergert zich aan kleine kinderen die hun moeders slaan omdat ze hun zin niet krijgen. De jonge vader steekt bestraffend zijn vinger op. Het zusje heeft niks in te brengen. Zo begint dus het respect hier! We gaan de Medina in en bezoeken het beroemde plein Jbaa-el-fnaa. Een albert cuyp die zijn weerga niet kent. Aan lange tafels zitten rijke Marokkanen en toeristen te eten nadat ze door de verkopers zogenaamd herkend zijn en tot vriend bevorderd. Ook wij maken zeer snel vrienden en krijgen van alles voorgeschoteld waar we helemaal niet om gevraagd hebben! Da 's nog eens gastvrij, en we peuzelen oud brood, salades en groentes samen met de zo goedkope bestelling . Als we ons maaltje binnen hebben is er eerst niemand thuis om af te rekenen. Dan staan we op en rijk ik een verkoper bij onze stal een briefje toe. "Thank you very much my friend" en hij draait zich om! Dat dacht ik niet, het is 8x van wat we besteld hadden! De totale prijs wordt vastgesteld op 90 DH en ik gaf 200. "No problem my friend" en ik kan wortel schieten. Dan krijg ik schoorvoetend 50 terug, wacht en krijg 20, wacht weer en krijg 20, wacht nog eens en krijg 10 en zeg dan ok. Teleurgesteld keert de verkoper zich om en wendt zich tot zijn "nieuwe vrienden".
Het hotel wordt nog een hele wandeling. In de medina zijn diverse hotelletjes maar die zijn erg duur. Dan vinden we voor 290DH (€29) een kamer. Volledig betegeld, al zitten er wel een paar scheef en los. Het geeft een sfeer die ons wel bevalt en de bedden zijn goed. Ontbijt van cake, croissant en koffie is inbegrepen.
We bezoeken een gedenkplaats waar beroemdheden liggen begraven. Er zijn meer verkopers van toebehoren als "guide, foldertje, foto, en al wat meer, dan dat het werkelijke kaartje kost . Alles wordt ons erg opgedrongen. Ook bezoeken we een oud paleis. Het is vervallen en versleten en eigenlijk vond ik het houtsnijwerk en de betegelde muren en vloeren in het Hotel net zo mooi! We willem een park in en rust om van de natuur te genieten. De tuinen zijn allemaal ommuurd en als er een poort is, zit ie dicht! Na een dik uur lopen komen we bij een marktje. Een oud vies mannetje klampt Syl aan terwijl ik een setje batterijtjes voor de camera koop. Hij vraagt of we de synagoge en een begraafplaats willen zien? Nou dat willen we dan wel. We lopen al pratend over Kluivert (wie was dat ook al weer) en "kijke nie kope" door smalle vieze steegjes. Dan betreden we de Synagoge, een soort bovenwoning met binnenplaatsje waar in een kamer wat oude foto's van mannen met baarden hangen. Jan, Piet, Joris en Korneel zijn niet van de partij maar het schijnt erg belangrijk te zijn. Dan volgt een potje waar eurobiljetten op staan afgebeeld! Of we er € 50 in willen stoppen en dan voor mijnheer ook eens 25!!! Dat moest maar even niet, roepen we in koor . We stoppen wat in het potje en zeggen dat we eerst terug willen worden gebracht. Dan al pratend proberen we zijn gelddrang te bedaren door te zeggend at we nog maar 30 dirham (€3) hebben en vandaag nog moeten eten! Na veel gezeur komen we van hem af. We zijn dit aardig zat. verderop zit langs de weg een man die zijn arm omhoog houd, er looopt een straal loed uit zijn jas. We durven er geen aandacht aan te schenken en merken dat niemand dat doet!!! Vreselijk, die man kan over 10 minuten ook dood zijn, of is het alleen een manier om aandacht te krijgen! We zoeken verder naar het park. 1,5 uur lopen leveren niks op. We nemen weer een taxi voor 3x niks, en gaan 's avonds nog 1 keer naar het sfeervolle plein, met de oogkleppen op, dat dan weer wel.
Op de derde dag bezoeken we opnieuw de souk, een overdekt (nou ja overdekt, de regen stroomt bijna net zo hard als buiten) stelsel van straatjes als een markt, om wat souveniers te kopen. Dat gaat zo eenvoudig niet, na een moeilijke keuze van schalen en kleden moet er nog een prijs worden vastgesteld. we betalen zo'n 30% van de startprijs en de verkoper kijkt niet zo vriendelijk meer als in het begin en zijn vriend zijn we volgens mij ook niet meer! We hebben het wel gehad met Marakech.We nemen een taxi naar het station en 10 minuten na de vertrektijd stappen we in een bijna volle trein. Een luxe uitrustplaats waar de NS zich best aan mag meten. Die rijden immers ook nooit op tijd!

De volgende dag mogen we opeens het terrein niet af met de brommer. We moeten ons melden bij het kantoor. We hebben geen zin meer in gezeur en laten m demonstratief bij de poort staan. We kopen nog wat eten en water in de stad en laden dezelfde avond de brommer nog aan boord. Morgen gaan we naar de canarische eilanden.