Lieve mensen,

En dacht je dat ze gingen...?! Ja hoor, maar met vertraging natuurlijk ;-).
We hebben hier eerst nog maar even oud en nieuw gevierd en vervolgens besloten toch nog maar een serieus klusprogramma op te zetten, zodat we straks drie-vier weken lang plezier hebben van een boot waar alles werkt zoals het hoort!

Oud en nieuw was geweldig :-). Om twaalf uur begon het feest met een spectaculair vuurwerk vanaf het strand. Op het plein stonden toen al uren een podium en dranktentjes klaar. Na het vuurwerk begon daar het leven pas: opzwepende live muziek, dames in prachtige galajurken (brrr... het is hier best wel koud 's avonds) en véél champagne!!! Met de zeilers als een zooitje ongeregeld ertussen. Vlaams, Engels, Nederlands, Frans, Spaans; taalbarrieres vielen weg na een paar flessen van dat lekkere drankje. Het was een super begin van het nieuwe jaar. Hoewel... de dag erna kwam Jeroen pas tegen de avond zijn bed uit en had toen nog hoofdpijn ;-). Waarbij ik eerlijkheidshalve moet toegeven dat ik ook met een handdoek over mijn hoofd op het strand lag...

Het klussen ging als een speer. De raampjes zijn nu lekproof. De roestplekken zijn bijgewerkt en het schilderwerk is ook nog mooi geworden. Moesten daarna nog een dag de romp poetsen, vanwege rondvliegende roestdeeltjes die zich (door plakkkend zeewater?) op de romp gehecht hadden. We hebben alle was (op de hand) gedaan, de stormzeilen gecontroleerd, de nieuwe marifoon geactiveerd, nog meer boodschappen gedaan, kopieën van Brazil-pilots geritseld, kabels van de radar doorgevoerd, keuken shockproof gemaakt etc. etc. Grote klus die er nog steeds lag was de navigatiehoek. Er was geen ruimte voor alle instrumenten en nu ook de radar en het pactormodem een plaats moesten krijgen werd het echt te druk in die hoek. We hebben getwijfeld of we een tijdelijke oplossing (schroef maar ergens aan) zouden kiezen of dat we het radicaal aan zouden pakken. We hebben een middag zitten puzzelen hoe we het graag zouden willen hebben. En er na veel 5en en 6en ervoor gekozen deze klus nog voor de oversteek te doen, omdat we er straks een maand plezier van kunnen hebben. Het schuine blad van de kaartentafel is vlak komen te liggen en een stukje ingekort. Daardoor ontstaat een gleuf aan de bovenste rand van de tafel waar alle apparaten in kunnen (een beetje schuin zodat je de beeldschermen goed kunt aflezen). Net een dashboard (of cockpit, als je Jeroen wilt geloven, haha). Ik heb met verbazing toegekeken hoe hij decoupeerzaag, vlakschuurmachine en schaaf hanteerde. Niet alleen omdat hij net een echte timmerman is, maar ook omdat hij al die apparaten uit het werkplaatsje wist te toveren! Varen wij hier al een half jaar mee rond? Ja dus!! Het is echt mooi (en praktisch) geworden.


Een paar dagen geleden sloegen bij mij de vertrekzenuwen opeens toe. Ik was het keukenkastje waar koffie, kruiden e.d. staan aan het uitmesten en zodanig aan het indelen dat niet alles verschuift bij een forse oceaandeining. Tja, drie-vier weken op zee is anders dan dat aantal dagen, dan wil je alles zo comfortabel mogelijk is. Alles bij de hand hebben en geen geschuif, irritant getik en zo verder. Toen pas besefte ik: dit is wel bijzonder, we varen zomaar even naar een ander continent! Het is alsof we opnieuw vertrekken, net als een half jaar geleden. Toen ik Jeroen deelgenoot maakte van mijn zenuwen, schoot hij in de lach. "Grappig dat jij dat nu ook hebt, heb ik al dagen", was zijn droge commentaar.
Toch kriebelt het wel leuk, we hebben er zin in, hebben zeker voor zes weken eten aan boord (we zullen dus in elk geval niét van de honger omkomen)en zijn zeker niet van plan hier nog maanden (of jaren!)te blijven plakken, zoals hier veel gebeurt!!
Morgen gaan we echt vertrekken!!! Misschien hebben we de kans om onderweg korte mailtjes naar huis te versturen. We hebben nu alle apparatuur daarvoor geïnstalleerd, maar moeten het nog wel aanvragen. Als het lukt zullen we iemand vragen die voor ons op de weblog te zetten. Moderne flessenpost!

Sylvia & Jeroen