De Straat van Gibraltar

Na een week of zes aan de Spaanse kust begint het toch wel erg te kriebelen . We willen wel weer eens verder. We hebben een leuke week gehad met Ron aan boord waarin we twee mooie steden bezocht hebben: Ronda en Sevilla. We hebben mooie dingen gezien (daarvoor moesten we dus wel het binnenland in ) en vooral met z'n drieën geweldig van het Andalusische leven genoten (mooi weer, lekkere tapas, etc.).
Het plan was om naar Gibraltar te gaan en daar een weekje te blijven om de rots en de aapjes te bekijken en nog wat te knutselen. Maar de wind staat gunstig en daar willen we graag van profiteren!
In de Straat van Gibraltar is er eigenlijk altijd of oostenwind of westenwind. Verder is het een gebied met diverse stromingen: een constante stroom van de Atlantische Oceaan de Middellandse Zee in en een getijdestroming. Om de straat überhaupt door te kunnen komen moet je wind mee hebben. Anders word je door de stroming alleen maar teruggezet. Daarbij is het de kunst om op een zo gunstig mogelijk moment te starten en op de juiste plaats (dichtbij de kust, of iets verder er vanaf) te varen . En om het nog iets lastiger te maken: de wind mag ook weer niet té hard zijn, omdat bij wind mee en stroom tegen (iets dat niet te vermijden is omdat je ongeveer 30 mijl te overbruggen hebt) de zee wel heel vervelend wordt. Dan nog een weetje: bij Tarifa, aan het eind van de straat, ontstaan altijd windversnellingen, standaard 2 Beaufort erbij, handig om van tevoren te weten!
Maar goed, de wind is nu dus in ons voordeel: oost 4-5 en we besluiten de sprong te wagen. Dat betekent dat we op zaterdagmiddag, nadat we Ron hebben uitgezwaaid, naar Sotogrande varen. We komen tegen een uur of negen aan in deze laatste Spaanse haven voor Gibraltar. De kajuit verandert al snel in een bibliotheek aangezien alle kaarten en pilots op tafel komen. Samen proberen we alle informatie op een rijtje te zetten en ons zo goed mogelijk voor te bereiden. De zenuwen beginnen ook toe te slaan; dit gaat toch wel een lastige tocht worden! Vooral de getijdentabel zorgt voor enige onduidelijkheid. Time zone -1 hour staat erboven. Verder staat erbij dat je voor een gedeelte van de tabel de zomertijd moet toepassen . Maar Gibraltar hanteert toch Nederlandse zomertijd (UTC +2)? Uiteindelijk komen we eruit, hoewel ik achteraf niet meer weet hoe we dat nou toch beredeneerd hebben. We besluiten de volgende ochtend rond 10.30 te vertrekken. Dan beginnen we bij twee uur ná hoogwater Gibraltar aan de Straat en hebben we het meeste voordeel van de stroming, aldus de diverse pilot's.
Eerst maar eens een welverdiende nachtrust, dat hoort ook bij een goede voorbereiding! De volgende ochtend is het grauw weer en aanzienlijk frisser dan we gewend zijn. "Frío", huivert de receptioniste, "no good day for sailing". Ach ja, alles is relatief...
De Rots van Gibraltar is indrukwekkend, zelfs terwijl 'ie voor een groot deel in mist gehuld is. Nog indrukwekkender zijn de grote vrachtschepen die voor anker liggen. We varen er tussendoor en slikken iets weg bij het idee dat we die 's nachts opeens voor ons op zien doemen. Niet aan denken nu, eerst de Straat maar eens door. Gelukkig zien we voor en achter ons meerdere zeiljachten, dan hebben we vast de goede tijd gekozen . Vreemd dat er twee omdraaien, het gaat toch best lekker zo? Ja, de golfslag is wat rottig, ( de boot slingert over beide boorden zo'n 25 graden) maar we zeilen met ruime wind de goede kant op. Ongeveer anderhalve knoop stroom tegen, maar dat verandert straks ook nog wel. Syl wordt nu toch wel wat wee op de maag en kiest voor het beste medicijn: een uurtje inslingeren in de zeekooi. Ogen dicht en deinen maar, dan ben je er zo door heen. En inderdaad, de rest van de tocht geen centje pijn. Jeroen heeft inmiddels gezelschap gekregen van een stuk of wat dolfijnen. Ze lokken hem uit z'n tent door onder de boeg door te zwemmen, te springen en net op het moment dat hij een foto wil maken, onder water te verdwijnen. Ja, het zijn slimme dieren . Jeroen is inmiddels opgeschoven richting de rand van de shipping lane (de vaargeul voor vrachtschepen) omdat hij zijn voorganger dat ook zag doen. Het blijkt niet helemaal de goede tactiek, aangezien we nog steeds stroom tegen hebben. Dat zou nu toch zo langzamerhand moeten veranderen? Syl buigt zich over de kaart om de positie te bepalen en bestudeert de stroomkaartjes nog eens een keer. Jeroen houdt de boot op koers, hetgeen constante aandacht vraagt onder deze omstandigheden. Het is nog 10 mijl tot Tarifa, we zouden eigenlijk zo'n 3 mijl dichter naar de kust moeten, maar is dat nog de moeite waard? Na even rekenen besluiten we dat te doen. We hebben er flink de vaart in en naarmate we dichter bij Tarifa komen, neemt de wind in kracht toe. We krijgen de stroom nu ook eindelijk mee en halen nu ruim 7 knopen over de grond (ware snelheid). Het zou misschien verstandig zijn nu vast zeil te minderen, maar de schipper besluit dat het niet nodig is. Het is spannend en genieten tegelijk! Bij Tarifa neemt de wind inderdaad toe tot kracht 7 en bij vlagen zelfs kracht 8. Netjer heeft er geen problemen mee, we worden met 7 en soms zelfs tegen de 8 knopen door de golven gesleurd! Dit is kicken!!! We zijn nu bijna door de Straat heen, maar als we de shipping lanes over willen steken om bij Tanger te komen moeten we nu toch echt de koers bij stellen. We varen op twee uitgeboomde voorzeilen en aangezien we nu halve wind gaan varen, moeten de bomen eraf, de kotterfok omlaag en het grootzeil omhoog. We hebben van tevoren de tactiek al bedacht. De rolgenua moeten we eerst inrollen, zodat de boom eraf kan. Dan moet 'ie opnieuw een klein stokje uitgerold worden. Dan is de beurt aan de kotterfok. Deze halen we omlaag en knopen we aan de reling. Jeroen haalt een nat pak, maar het is gelukt. Nu het grootzeil omhoog. Dat wordt een hele toer, omdat de latten van het grootzeil blijven haken achter de lijnen van de lazy jacks. Vanuit kuip en voordek worden instructies geroepen en opgevolgd. Samen lukt het ons het zeil weer uit de lazy jacks te krijgen en te hijsen. Terwijl we weer als een speer vooruit gaan, kijken we elkaar stralend aan. Wauw, dit was ons twee maanden geleden nog niet gelukt! We zijn trots en tevreden: dit doen we toch maar even samen. We hebben de hele tocht op een leuke manier samengewerkt: wisselen het sturen en het navigeren af, bereiden de aanloop van de haven voor terwijl het nog licht is en hebben ook nog lekker gegeten. Wat een topdag! We spurten naar de overkant, terwijl de stroom ons ook nog even twee knopen(!) naar het westen toe helpt. We moeten nog haasten om de avondmaaltijd op tijd naar binnen te krijgen. Vanwege het koele weer wordt dat aardappelpuree met asperges in mosterdsaus en een Unox rookworst (met dank aan Ron), lekker! Aan de Marokkaanse kant moeten we nog even goed opletten. De verlichting van enkele boeien doen het niet, waardoor we een wrak niet meer goed kunnen traceren. Tja, de verlichting doet het hier alleen als je geluk hebt, daar had de pilot ons al voor gewaarschuwd!! Dan maar een veilige koers uitzetten in de GPS en die heel precies volgen. En goed om ons heen kijken. Zo bereiken we de haven van Tanger. Met Jeroen achter het roer en Syl op de punt voor de zgn. "eyeballnavigatie". De communicatie verloopt via portofoontjes (leuk speelgoed ). Oef, dat was niet voor niks. Jeroen kon het onverlichte vissersbootje niet ontdekken vanuit de kuip, terwijl het recht op ons af voer... We zijn binnen en roepen de havenmeester op via de marifoon. Helaas, zou die ook kapot zijn? Dan horen we een paar mannen op een steiger fluiten. Aha, ze staan dus al op ons te wachten. Een zeer vriendelijke ontvangst is ons deel. Terwijl twee mannen in werkkleding ons helpen met aanleggen, heet een derde man in Arabische jurk ons in perfect Engels hartelijk welkom. Het is nu kwart over zeven meldt hij ook nog, de immigratiedienst komt over een half uurtje. Kwart over zeven nog maar? Even zijn we in de war. Is het hier dan twee uur vroeger dan in Spanje? Ja dus. Welkom in Marokko!

ps: hoewel we daar onderweg over twijfelden bleek na een regenachtige(!) ochtend de verschillende boeken erop naslaan dat we inderdaad toch van de juiste getijden waren uitgegaan. Goed om te weten voor de volgende etappe: het ronden van Cape Espartel (om het hoekje van Tanger naar de Atlantische kust van Marokko!). Daarvoot wachten we op gunistige wind en die verwachten we niet eerder dan zondag a.s.