Afgelopen week hebben we ons reistempo behoorlijk opgeschroefd. We hebben in korte tijd veel gezien en gedaan. Met vele bijzondere ervaringen. Die we natuurlijk weer graag met je delen.

Onze reis naar van Negombo naar Anuradhapura is een belevenis op zich. We hebben via ons guesthouse een auto met chauffeur geregeld om de reis van zo'n 175 km naar het binnenland te maken. Een auto met chauffeur heeft als grote voordeel dat je onderweg kunt stoppen. Om een foto te maken, een bezienswaardigheid te bekijken of ergens te lunchen. Dat doen we allemaal. Bovendien knopen we er direct een bezoek aan Wilpattu National Park aan vast. 

Niet meer alleen
'Dit nationaal park is onder toeristen nog niet zo bekend', zo lezen we in onze oude vertrouwde Lonely Planet-reisgids. En dat terwijl je er een safari kunt doen om olifanten, luipaarden en andere wilde dieren te kunnen zien. Ook zou dit park nog redelijk betaalbaar zijn (de bekendere nationale parken en toeristische attracties zijn namelijk behoorlijk aan de prijs in Sri Lanka). Tja, dat hoef je ons natuurlijk maar een keer te zeggen. Let's go! Eenmaal aangekomen bij het park blijkt de entreeprijs inmiddels met 30% verhoogd, en de prijs voor de verplichte safari jeeps zelfs met bijna 50%. Nou ja zeg. Onderhandelen blijkt lastig, maar we weten toch de prijs van de safari jeep iets naar beneden te krijgen. En dat we inmiddels niet meer de enige toeristen zijn is ook wel duidelijk.... Maar dit mag onze pret niet drukken, toch? 

Wildlife viewing
De wegen van het Nationaal Park zijn (uiteraard) onverhard, vol met kuilen (we worden dus 4 uur lang door elkaar geschud!) en overal zijn grote plassen water te zien. Het heeft hier duidelijk heel hard geregend. Het eerste uur hebben we nog redelijk geluk en is het droog. Maar in de drie uren die nog volgen regent het pijpenstelen! Wat een pech. Behalve de vele herten laten de andere dieren zich niet meer zien, en de luipaard al helemaal niet. Poezen houden niet van water. Balen, maar ook dat is natuur. En in de periode dat het droog was hebben we toch nog maar mooi meerdere wilde zwijnen, pauwen, drie hertensoorten, wilde buffels, mongoose, jungle fowl (nationale vogel van Sri Lanka, die lijkt op een haan) en een krokodil gezien.

Janny's appartement
Onze chauffeur zet ons in A'pura af bij Janny's appartement. Het is fijn om even ons eigen stekkie te hebben en waarderen Janny's gastvrijheid enorm (helaas treffen we Janny zelf niet, zij is net terug naar Nederland). Janny (de moeder van Marjolein's studievriendin Sigrid) runt al jaren de Stichting Sri Lanka Support. Een stichting die als doel heeft om de levensomstandigheden van kinderen te verbeteren. Zodat kinderen bijvoorbeeld de mogelijkheid hebben om naar school kunnen en zo uitzicht hebben op een betere toekomst.

Vanzelfsprekend zijn we bijzonder geïnteresseerd in het werk an de Stichting. Samen met Senpathi, de lokale projectcoördinator, zullen we daar ook meer van gaan zien. Maar eerst gaan we twee dagen naar de oude stad.

Unesco Stad
A'purna, een Unesco World Heritage Stad, is de voormalige koninklijke hoofdstad van waaruit bijna 1000 jaar lang Sri Lanka is geregeerd. Van 380 voor Christus tot bijna 800 na Christus. De ruïnes die uit deze periode zijn overgebleven zijn indrukwekkend en met ondersteuning van Unesco is veel hersteld en toegankelijk gemaakt. Op de door Senpathi geregelde fietsen verkennen wij twee dagen het enorm uitgestrekte gebied. Onze luie spieren zetten we weer even flink aan het werk! Erwin heeft een soort doktersfiets (ziet er uit als dokter Tinus van de bekende tv-serie), die zo degelijk is dat er eindelijk een keer geen pechgevallen te melden zijn. De eerste dag beperken we ons tot de bezienswaardigheden buiten het betaalde gebied dat je kunt bezoeken. Een toegangskaartje kost 'slechts' 25 USD per dag..... 

Het archeologisch museum blijkt gesloten wegens renovatie (hebben wij weer), maar de Mirisavatiya Dagoba (2e eeuw voor Christus) maakt veel goed. Het verhaal rond deze dagoba is dat koning Dutugemunu na zijn overwinning een bad nam en zijn zwaard in de grond stak. Na het baden kon hij zijn zwaard, met hierop een afbeelding van Buddha, niet meer uit de grond krijgen. Het leek een magische plek. Precies op die plek heeft hij nu deze enorme stoepa (een Boeddhistisch bouwwerk) laten bouwen. Het is nog altijd een plek voor mediatie en gebed. Zo heeft bijna elke stoepa wel een verhaal. 

Verder bezoeken we deze dag de heilige Bodhi Tree, een boom van meer dan 2000 jaar oud. De boom wordt op bijzondere wijze vereerd: mensen bidden en mediteren er op intense wijzen en brengen vele gulle offers (bloemen, rijst, geld).

Sri Lankaanse keuken
Aansluitend lunchen we in een prachtig koloniaal pand met een rice & curry. Een gerecht dat elke keer weer een feestje is. Er worden allerlei schaaltjes op tafel gezet met hierin de lekkerste groente- en vlees of visgerechten. Van mild gekruid tot behoorlijk pittig. Heel goed om de mineralen weer een beetje aan te vullen na al het fietsen in de warmte.

Nog meer stoepa's
De tweede dag gaan we vroeg op pad. Er is veel te zien en we willen zoveel mogelijk uit ons ticket halen (echte Hollanders...). We doorkruisen op onze fietsen het hele gebied en zien nog zes (!) prachtige stoepa's uit verschillende perioden. De stoepa is vaak het centrale punt van een heel (woon)gebied en ook van de leefgebieden is in een groot aantal gevallen nog veel bewaard gebleven. 

De meeste indruk maakt op ons de Abhayagiriy Monastery. Daar leefden zo'n 2000 jaar geleden meer dan 5000 mensen. Het is een van de grootste ruines van de wereld. Veel is prachtig bewaard gebleven. Niet alleen de stoepa zelf, maar ook een schitterend bewerkte maansteen, de restanten van een paleis en de Elephant Pond (een enorm waterbekken). We genieten een hele dag van de prachtige bouwwerken, de prachtige groene omgeving (veel stoepas en ruïnes liggen in de jungle en tussen de rijstvelden) en de grote groepen apen. Vanuit de bomen worden continu in de gaten gehouden...
 
Aan het einde van de middag hebben we echt genoeg geschiedenisles gehad en blaren op onze voetzolen (bij de tempels moet je op blote voeten lopen en de zon zorgt ervoor dat de stenen rondom de stoepas in een soort bakplaat veranderen). We fietsen weer terug naar het appartement. Natuurlijk niet zonder eerst boodschappen te doen, want we koken deze dagen. zelf. Live like a local!

Back to school
Onze laatste dag in A'purna staat in het teken van Stichting Sri Lanka Support. Met Senpathi bezoeken we twee scholen en twee sponsorgezinnen in de omgeving van A'purna. Senpathi op zijn motor, wij met een tuk tuk. In totaal rijden we die dag meer dan 100 km. Maar dat is niet wat de meeste indruk op ons maakt.

Het bezoek aan de scholen is erg interessant. Op beide scholen worden we hartelijk ontvangen en krijgen we een rondleiding. We horen heel veel over het (Engelse) schoolsysteem. De kinderen zijn bijzonder uitgelaten als ze ons zien. Er wordt veel naar ons gekeken, gestaard, gelachen en gezwaaid. "Hallo!", "What's your name", klinkt het tientallen keren. Ja, de Engelse lessen beginnen hier al in de jongste groepen!

Respect
Met veel respect spreken de leraren en schooldirecteuren over de Stichting Sri Lanka Support. Via de stichting worden kinderen van arme gezinnen gesponsord van hun 6e t/m 18 jaar. Dus de hele lagere en middelbare schoolperiode. De scholen geven aan welke gezinnen deze financiële hulp het hardste nodig hebben. De scholing zelf en de schoolkostuums zijn weliswaar voor ieder kind gratis. Maar als je niet naar school kunt komen (geen vervoer of te ver lopen) of als je als kind eigenlijk moet werken om de rest van het gezin te onderhouden, dan schiet school er al snel bij in. Ook de schoolspullen zelf moeten door de ouders zelf worden aangeschaft. Met allerhande praktische hulp zorgt de stichting voor het opheffen van deze barricades. Maar daar moet dan wel wat tegenover staan. Het kind en het gezin moeten altijd vooruitgang kunnen aantonen.

Behalve het sponsoren van de kinderen zelf, doet de Stichting ook veel voor de scholen zelf. Zoals het installeren van water purificatie-installaties voor schoon drinkwater (veel kinderen hebben leverproblemen als gevolg van vervuild drinkwater), de bouw van een nieuw schoolgebouw en de bouw van een buitenpodium. Zo'n podium is belangrijk voor de school. Een van de verplichte vakken is traditionele dans en muziek. Natuurlijk zijn er aan het einde van het schooljaar optredens voor de ouders, maar er zijn ook competities tussen de scholen onderling. Het podium vervult dus een belangrijke sociale functie voor de school.

Op huisbezoek
In de middag brengen we twee huisbezoeken. Het eerste gezin dat we bezoeken is bijzonder arm. Hun woonomstandigheden zijn schrijnend. Het is een groot gezin met zeven kinderen (wat overigens uitzonderlijk is). Ze leven in een bouwval. Het is een vervallen huis waarvan een kamer intact is en waar van de rest van het huis alleen de muren nog overeind staan. In deze ene kamer staat een klein tweepersoonsbed en daar slapen ze. Met z'n allen. Het is donker, muf, vochtig en smerig. Het is ongelooflijk om te zien hoe waardig en relatief goed gekleed deze mensen er dan nog uit weten te zien. De keuken bestaat uit niet meer dan een lemen hut.
 
De stichting sponsort het jongste kind. Een verlegen jochie van 6 jaar oud. Eerste doel is om de levensomstandigheden van dit gezin te verbeteren. De vader is nu bezig om het huis te verbouwen en de voortgang is zichtbaar. Daarnaast is er een zonnepaneel op dak geplaatst zodat ze 's avonds een lampje binnen hebben. Elektriciteit is er niet.  Maar er is een ander lichtpuntje: de oudste dochter is net gekwalificeerd voor de universiteit. Dit betekent dat ze een studiebeurs krijgt om op kosten van de staat te gaan studeren. Het is haar droom om jurist te worden. We hopen van ganse harte dat haar droom werkelijkheid wordt!

Beperking
Het tweede huisbezoek is niet minder indrukwekkend. Het (afgelegen) huis van dit gezin ziet er van buiten heel redelijk uit, maar aan de kleding van de kinderen is duidelijk te zien dat ze het ook hier niet breed hebben. Een van de jongens is gehandicapt. Zijn benen zijn sterk vergroeid en met hulp van de Stichting heeft hij nu een operatie kunnen ondergaan. Op ons verzoek loopt de jongen met zijn looprek zelfstandig naar de opening van de voordeur. Zodat wij een foto kunnen maken... Het kost hem zichtbaar moeite. Hij geeft al zijn energie en weet zelfs even te lachen voor de foto. Zijn vader beschermd hem en draagt hem na enkele minuten weer terug naar de bank. We hebben te doen met deze lieve, zorgzame man. Zijn vrouw werkt in het buitenland en hij heeft de zorg van de rest van het gezin en zijn blinde schoonmoeder. Maar het doet hem zichtbaar goed dat zijn gehandicapte zoon zo vooruit gaat. Zijn zoon moet nog revalideren, maar zijn prognoses lijken goed. Hopelijk kan de jongen op een dag ook weer 'gewoon' naar school. 

Stil van alle indrukken rijden we met de tuk tuk weer terug naar het appartement. Natuurlijk weten we wat hulporganisaties kunnen betekenen. Maar de kleinschalig en directe aanpak van de Stichting spreekt ons aan. Het is geen eenmalige hulp maar een investering in de toekomst. Wij weten wat ons te doen staat en besluiten een kind te sponsoren.Wil je er meer over weten, neem dan eens een kijkje op de website van de Stichting Sri Lanka Support.

Wij gaan verder
De zon is nog niet op, maar we hebben onze spullen al gepakt. Om zes uur komt onze taxi die ons naar de oude steden in de binnenlanden en onze volgende bestemming, Kandy, brengt. Tijdens deze rit hebben we veel tijd om onze indrukken van A'purna te verwerken...