The Longest Day. Het klinkt als een filmtitel (sterker nog, het is ook de naam van een film uit 1962 over de landing van de Amerikanen in Normandië). Maar daarover gaat dit blog niet. Hoewel we wel een beetje het gevoel hebben in een film, een slapstick dan, te zijn beland....

7.00 AM
Onze langste dag, dinsdag 29 maart 2016, begint in Adelaide om 7.00 uur in de ochtend. We pakken onze tassen in voor een stevige reisdag. Het is passen en meten. Zowel qua ruimte als qua kilo's. We zitten aan onze max. Dat wordt grotendeels veroorzaakt door extra campingspullen die we vanuit Nederland al hadden opgestuurd naar Australië en die we willen meenemen naar onze volgende bestemmingen.

10.00 AM
Ziieeeeppp, we ritsen de tassen dicht. Niets meer aan doen (op de luchthaven blijkt dat beide tassen precies 20 kg zijn). Ben is inmiddels binnengekomen voor 'a cuppa'. En rond 10.00 uur is het dan echt afscheid nemen. Van Jeanne, Michiel en Ags. We spreken nog 1000 keer dank uit voor onze fijne tijd down under, beloven dat we weer terugkomen, knuffelen elkaar nog een paar keer en dan gaan we. 

10.30 AM
Een half uurtje later zijn we op de luchthaven. Opnieuw veel big hugs. Van Ben dit keer. En dan zijn we klaar voor vertrek. We hebben nog bijna twee uur tijd voordat we vliegen. We vinden het prettig ons op luchthavens niet te hoeven haasten. We checken in voor onze vlucht naar Sydney van 12.20 uur en verwachten dat onze bagage direct kan worden doorgebabbeld voor onze vervolgvlucht naar Honolulu. Niet dus. In Sydney moeten we gewoon onze bagage ophalen en opnieuw inchecken. Jammer, maar met twee en half uur overstaptijd zou dat geen probleem mogen zijn.

13.45 PM
Neeeee! Ons vliegtuig heeft vertraging 'due to late arrival of the aircraft'. Huhhuh, daar hebben wij wat aan. We eten onze zelf gesmeerde boterhammetjes op en wachten geduldig. We kunnen er toch niets aan veranderen... Met bijna anderhalf uur (!) vertraging gaan we uiteindelijk om 13.45 uur de lucht in voor onze vlucht van een kleine twee uur naar Sydney.

15.45 PM
Adelaide en Sydney hebben een tijdverschil van een half uur. We verzetten onze horloges deze dag voor de eerste keer. Maar de feiten liegen niet, we hebben nog krap anderhalf uur voordat onze vlucht naar Honolulu vertrekt. Gelukkig rolt onze bagage snel van de band. We haasten ons naar de shuttle bus die ons van de domestic terminal naar de international terminal brengt. Voor AUD 6,- per persoon. We zijn erg verbaasd dat we moeten betalen. En dan ook nog eens 20 minuten moeten wachten op de volgende bus. Dit soort service zijn we van Australie niet gewend. 

16.00 PM
We beginnen inmiddels wat zenuwachtig te worden, want de tijd vliegt voorbij. We zijn niet de enigen, er zijn nog vier andere stellen met hetzelfde 'probleem'. Het schept een band. We hebben nog ongeveer een uur als we de checkin hal van de international departures binnen rennen. Bij de balies van JetStart staat een lange rij. We sluiten aan. De tijd kruipt voort en.... onze vlucht wordt omgeroepen. Laatste check in mogelijkheid! We kijken verschrikt, zwaaien, roepen en leggen onze situatie uit. We mogen de hele rij voorbij om in te checken. Pffff, we halen het! 

De douane-formaliteiten zijn gelukkig snel gepiept (alles geautomatiseerd), de security check duurt iets langer, maar komen we ook redelijk vlot door. Snel doorlopen naar onze gate die redelijk vooraan is. Als we de passagiersruimte van onze gate binnen willen vertelt de security officer dat het 'Marjolein's lucky day is'. En dat blijkt een volledige check te zijn van handbagage en een full body check. Helaas moeten dit soort at random checks tegenwoordig steeds vaker plaatsvinden....

Een beetje verhit door al het gehaast nemen we plaats. We zitten nog geen paar minuten als het bericht komt dat er een 'technical problem met de aircraft is'. Neeeeeee, niet weer! Uiteindelijk hebben we ook nu meer dan een uur vertraging. Grrrrrrrrrr.

18.30 PM
De vlucht van Sydney naar Honolulu duurt zo'n 10 uur en vertrekt uiteindelijk rond 18.30 uur We hebben nooduitgangplekken geboekt zodat we hopelijk een beetje kunnen slapen. We wachten eerst op het eten dat de geheel Aziatische crew van JetStar gelukkig snel weet te serveren. Daarna oogjes dicht, en als we ze weer open doen is het alweer tijd voor ontbijt (voor ons lokale tijd 4.00 uur AM).

7.00 AM
We zetten opnieuw onze horloges goed. Dit keer op Honolulu time. Het tijdverschil tussen Adelaide en Honolulu is 20,5 uur!!! Het is vroeger in Hawaii. Wat betekent dat we er om 7 uur 's ochtends aankomen op dezelfde dag dat we zijn vertrokken uit Adelaide. Snap je het nog? 

8.30 AM
De wachtrijen bij de Amerikaanse douane zijn behoorlijk lang. Maar als wij uiteindelijk aan de beurt zijn treffen we een alleraardigste douanebeambte die ons weliswaar enkele controlevragen stelt over ons verblijf in Hawaii, maar ons ook een hele fijn tijd toewenst. We pikken onze bagage op en lopen de arrivals in. 

Het is inmiddels 8.30 AM geworden en we gaan maar direct inchecken voor onze doorvlucht met Hawaiian Airlines naar The Big Island of Hawaii. De vlucht vertrekt pas om 12.02 uur. We hebben hier het zekere voor het onzekere gekozen bij het boeken van de vluchten...

12.50 PM
Ruim op tijd zitten we klaar om te boarden als..... ook hier de mededeling komt dat de vlucht vertraagd is. Arggggggghhh! Het is bijna 13.00 uur als het toestel de lucht in gaat voor een vlucht van wel 40 minuten. Tja, een andere manier van vervoer tussen de eilanden van Hawaii is er helaas niet. De vlucht zelf is overigens prachtig met mooie views op de tropische wateren en zicht op Maui en The Big Island.

13.30 PM
We zijn er!!! We hebben onze eindbestemming voor de komende maand bereikt. Op The Big Island van Hawaii zullen we op twee verschillende plekken verblijven. Eerst verblijven we vlakbij Kailua-Kona. We halen op de luchthaven onze huurauto op. 

Met een shuttle bus gaan we naar Dollar Rent a Car en krijgen niet hun allerbeste auto toegewezen, zeg maar. Het personeel van het autoverhuurbedrijf is bijna onbeschoft en doet er alles aan (vertellen zelfs onwaarheden) om onze nog meer verzekeringen te verkopen of een duurdere auto te laten huren. Mooi niet dus! Wat een verschil met Australië qua klantvriendelijkheid.

15.00 PM
Na deze reisdag hoeven we gelukkig niet ver meer te rijden naar 'ons huis' voor de komende twee weken. De routebeschrijving van onze hosts klopt aardig. Vanaf de luchthaven rijden we direct 500 meter omhoog, gaan rechtsaf en slaan dan Koloko Drive in. Opnieuw gaat de weg een aantal kilometers stijl omhoog. We slaan nog een keer linksaf en zien dan het huis opdoemen dat we kennen van de foto's. 

Het is nog steeds 29 maart, 
15.00 uur local time, en...
we hebben onze bestemming bereikt. 
Hoe bedoel je: 
The Longest Day?