Na de longest day volgt een goede nachtrust. Dus we komen relatief snel door onze jetlag heen. In feite hebben we ook maar een paar uur tijdsverschil met Australië, als je even vergeet dat alleen de datum verschilt..

Wat enorm helpt is dat we een prachtig, ruim (en luxe) appartement hebben gehuurd op een super rustige locatie. We verblijven niet direct in de hustle en bustle van Kailua-Kona, maar op zo'n 10 kilometer landinwaarts. Om daar te komen moeten we onze kleine huurauto wel flink op z'n donder geven. Anders komen we niet boven. Een hele steile weg leidt naar een 'cloud forest' en daar zitten we vlakbij. Volgens de kaart van Hawaii zitten we op ongeveer 2.300 feet (ruim 700 meter hoog). Vanaf ons balkon kunnen we de zee wel zien. Als we tenminste niet in de wolken zitten...


Diverse klimaatzones
Wat 'the Big Island' zo uniek maakt is dat het eiland 13 klimaatzones kent. En wij zitten daar middenin. Als we onze straat uitrijden, zijn we in een 'cloud forest'. Te herkennen aan de manshoge varens, allerlei soorten mos die de bodem bedekken, wilde orchideeën, tropisch fruit en de twinkeling van duizenden waterdruppels die alles van een glans voorzien. Aangevoerd door de flarden mist die af en toe ons zicht wegnemen.

Als we de heuvel afrijden, de wilde mangoesten, zwijnen en fazanten ontwijkend, komen we in een hele andere wereld. We zien alleen maar een immens zwarte vlakte. Veroorzaakt door oude lavastromen die na de vele vulkaanuitbarstingen over het eiland zijn verspreid. Je kunt de loop van de lavastroom vaak nog zien. Op sommige plekken groeit er, op een uitbundig bloeiende bougainville, helemaal niets.

Als we iets verder rijden dan verandert het landschap weer. Bomen en harde grassoorten hebben zich tussen de lavastenen genesteld. De hoeveelheid gras neemt toe. En voor we het weten rijden we door een graslandgebied, waarop grote boerderijen zijn gevestigd. Duizenden vleeskoeien grazen op de vlaktes. Het doet denken aan de prairies van het van de Verenigde Staten. Nu begrijpen we ook waarom een malse biefstuk hier relatief goedkoop is...

En als we het over klimaatzones hebben, laten we dan vooral het strand niet vergeten...



 

Beachlife
The Big Island staat niet bekend om de mooiste stranden van Hawaii. Maar wij zijn ook niet persé op zoek naar award winning beaches. Die zijn vaak te druk en te commercieel. We ontdekken deze eerste twee weken op het eiland de hele kust ten noorden van Kona. En vinden een aantal prachtige kleine stranden. We gaan naar:

• Anaeho'omalu Beach Park: een smalle strook zandstrand in een zout-peper kleur. Een deel van de statige palmbomen heeft een recente storm helaas niet overleefd. Daardoor krijgen we niet echt een tropisch gevoel. 

• Kukio Beach: een kleine baai met veel lavarotsen waarin een een soort natuurlijk zwembad is ontstaan. In de schaduw van de bomen kijken we uit over de vele rockpools, waar veel schildpadden ronddobberen. Dit strand hoort bij het Sheraton hotel, dat dagelijks 40 parkeerplaatsen aan niet-gasten ter beschikking stelt. Hotels zijn dat verplicht, want de hele kustlijn is van de Staat. En dat vinden wij niet erg. Dit strand wordt onze favoriet! Het heeft de good vibes.

• 

  Hier willen we de benen wel even strekken
  Manini'owali Beach: hier spat het turquoise water tegen de vele lavarotsen die uit de zee omhoog rijzen. Het strand is klein, maar wel erg cosy. Je moet een plekje zoeken in de duinen en tussen de rotsen. En vooral uitkijken dat je, op je slippertjes, niet struikelt over de scherpe stenen. Ook de stroming en de hoge golven (ideaal voor body surfen) zorgen voor spektakel en wat extra risico... 

• Beach 69: volgens de beschrijving in de Lonely Planet een strand voor de locals. Dat blijkt redelijk te kloppen. Maar dat kan komen, doordat de niet-locals moeten betalen voor een parkeerplaats. En dat hebben ook wij nog niet eerder meegemaakt. Veel Amerikaanse toeristen mopperen hierover. Maar als we naar hun grote, dure huurauto's kijken denken we dat die 5 dollar er ook nog wel afkunnen. Het leidt er wel toe dat het er relatief rustig is. De baai vormt een halve maan. Een perfecte plek om te zwemmen en te snorkelen. Wij komen hier vaker! 

• Hapuna Beach: dit strand ligt vlakbij Beach 69. Het grote witte zandstrand trekt veel bezoekers. Er is helaas geen schaduw, dus dat wordt een paar keer insmeren met factor 30. Er staat en stevige aflandige wind, die enkele onoplettende surfers een stuk de zee opblaast. Gelukkig is er voor hen hier wel een strandwacht die tijdig waarschuwt. Het enige strand waar wij, tot nu toe, lifeguards zien. Lijkt on-Amerikaans om te bezuinigen op veiligheid!

Maar we zijn niet alleen naar Hawaii gekomen om luierend in een strandstoel vele boeken te verslinden. Er is meer...

Dagtocht naar Noord Kohala
De noordpunt van the Big Island herbergt een bijzondere mix van boerderijen, kunstgalerijen, kleine dorpjes met pastelkleurige panden van het begin van de 20e eeuw, rommelige voortuinen met oude verroeste pick-up trucks en werktuigen, bergstroompjes, groene valleien en tropische bloemenpracht. Het is compleet anders dan het toeristische gebied rondom Kona. We stoppen in het schattige plantage- (vroeger werd hier suikerriet verbouwd) plaatsje Hawi. Waar we door de hoofdstraat wandelen en een foto maken van het standbeeld (uit 1880, gemaakt in Florence) van de vroegere koning Kamehameha.

De kleine stranden zijn hier ook niet ingenomen door zonnebadende toeristen, maar door lokale families. Partytenten zijn over de picknicktafels gezet, de grote koelboxen zijn uitgestald, Hawaiiaanse muziek schalt uit de stereo's en het vlees op de bbq ziet er zwartgeblakerd uit. Tja, bbq'en vergt geduld en dat blijkt voor veel Amerikanen (lekker generaliseren...) een lastige opgave. Het moet snel klaar (niet gaar?) zijn. En dus krijgt elke kippenpoot een dikke zwarte korst aan de buitenkant...

Nadat wij onze sandwiches hebben opgegeten in het Keokea Beach Park, rijden we over een smalle weg door tropische vegetatie. Na een paar mile stopt de snelweg en eindigt in een parkeerplaats. Dit betekent: de wandelschoenen aan en beginnen aan de steile afdaling naar de Pololu Valley. Onderweg hebben we prachtig uitzicht op de kliffen en het zwarte zandstrand. Door de sterke stroming en hoge golven wordt hier weinig gezwommen. Wij houden de badkleding ook in onze tas.

Terug nemen we de niet de kustweg, maar een route door de binnenlanden. We rijden over groene heuvels, waar de vele runderen genieten van het malse gras. We passeren een paar ranches die bij de rijkste van de VS horen... Kolossale rijen kleurige bougainvilles flankeren de oprijlaan. Het lijkt wel alsof we bij de ranch van de familie Ewing uit de serie Dallas (uit de 80'er jaren...) zijn.


Highway to Hilo
Een van de andere dagen draaien we de Saddle Road op en merken direct dat ons autootje het lastig gaat krijgen. We klimmen naar een hoogvlakte, een gebied tussen de twee hoge vulkanen Mauna Kea (4207 meter) en Mauna Loa (4170 meter). De zon verdwijnt al snel, we rijden de wolken in. De lampen gaan aan en de ruitenwissers doen hun best. Het is koud en mistig in dit mysterieuze landschap met bijzondere vegetatie. Na de top dalen we af naar tropisch en lush Hilo. En daar is onze vriend weer, de zon is terug en doet de baai van Hilo twinkelen. En schijnt op het opspattende water van de waterval en creëert een regenboog. Duidelijk waarom dit de Rainbow Falls zijn.

We struinen de farmers market af (volgens ons krijgt deze markt in alle reisboeken iets te veel aandacht), die is gecombineerd met een souvenirs en kunstmarkt. Het is ons iets te prijzig, hoe zat dat ook alweer met op de markt is een gulden een daalder waard. Oef, dat is wel een hele oude uitdrukking... Anyway, wij slurpen een flinke beker Kona koffie leeg en wandelen door de straten van Hilo. We nemen een kijkje in een klein museum, Mokupapapa (probeer dat maar eens snel uit te spreken), waar we ontdekken hoe groot Hawaii is. Naast de bij ons bekende (acht) bewoonde eilanden, bestaat Hawaii uit een langgerekt lint van atollen en kleine eilanden. Het dierenleven op de atollen is vergelijkbaar met de Galapagos-eilanden. Maar dan nog meer afgelegen en niet toeristisch.

We lunchen in een Japanse tuin. De lunch bestaat uit poke: rauwe vis (tonijn en marlijn) in een heerlijke marinade. Dit is een locale specialiteit en de visshop in Hilo schijnt de beste poke van Hawaii te verkopen. Smullen!!! 

Tevreden gaan we richting een kleine, gratis dierentuin waar zelfs twee Bengaalse tijgers te bewonderen zijn. De dieren zien er verzorgd uit. Ook de locatie, een weelderige tropische tuin, is prachtig. Veel dierentuin directeuren zouden daar jaloers op zijn.
 

Ochtend- en middagproeverij
Het is zondag en daar horen twee bijpassende 'uitjes' bij. Vlakbij ons appartement zit een koffieplantage met de aansprekende naam 'Mountain Thunder Coffee'. We melden ons om een uur of 11, voor een korte rondleiding. We krijgen (inderdaad voor ons niet voor het eerst) het hele proces te horen en te zien. Toch is het interessant, en leren we weer wat. In de koffiebranderij ruikt het in ieder geval heerlijk. Dus benieuwd naar de kwaliteit van de koffie. En die valt tegen. We vullen een klein bekertje met een waterig bakje koffie. Hmm, weinig smaak te ontdekken. Dat kan liggen aan de gigantische hoeveelheid heet water die ze in de VS aan hun koffie toevoegen. Bijna overal wordt ook filter koffie geschonken. En wij houden nu eenmaal van een sterk bakkie...


De middagproeverij is in Kona, bij de Kona Brewing Co. In deze micro brewery leren we over het bierbrouw proces (en ook dit is voor ons niet voor het eerst...). Altijd leuk om te horen hoe ze hier te werk gaan. Maar we komen eigenlijk toch wel voor de afsluitende proeverij. We zitten aan tafel met een gezellig stel Amerikanen en Canadezen. We delen onze ervaringen tijdens de proeverij en ze schieten in de lach als Erwin's gezicht in de stand 'jakkes, dit vind ik helemaal niet lekker' springt. Tja, kokos schilders toevoegen aan het bier of citroengras of gember... Dat past bij de wereldwijde hype om speciaalbieren te maken. Maar doe ons maar gewoon bier, zonder toevoegingen. Even later genieten we aan de bar van een heerlijke IPA. We praten nog wat na met het Amerikaanse stel. Gezellig!

Twee weken vliegen voorbij
De eerste twee weken op the Big Island zijn voorbijgevlogen. De vele stranden, de uitstapjes, een prachtige wandeling door het 'cloud forest', een bezoek aan Kona, de petroglyfen van Puako, een wandeling over het door de schildpadden geliefde strand van Kaloko-Honokohau en de dagelijkse dingen lijken de klok sneller te laten draaien. Gelukkig hebben we nog twee weken op een andere plek op het eiland. Want we zijn hier nog niet uitgekeken.