Klus-stress in Salvador!
 
Er zijn nog steeds een heleboel mensen die denken dat wij een paar jaar achter elkaar full-time vakantie houden . Denk jij dat ook?? Lees dan vooral verder, dan helpen we je snel uit de droom!
Half februari kwamen wij aan in Salvador. Tijdens de overtocht was er het één en ander kapot gegaan, maar we hadden geen grote materiaalproblemen (dachten we...). We schreven in ons vorige verhaal al dat we de boot op de kant hebben laten zetten om een probleem met de schroefas te verhelpen en het onderwaterschip opnieuw in de antifouling te laten zetten (als bescherming tegen aangroei van algen, schelpdieren etc.). De week die we in gedachten hadden voor het klussen zijn er uiteindelijk zes(!) geworden! We vielen van de ene tegenslag in de andere. Met name de schroefas bleek een groter probleem dan we aanvankelijk dachten en de aanpak van Loru (de "mecanico" die de meeste klussen heeft uitgevoerd) maakte het probleem er alleen maar erger op! Uiteindelijk hebben we samen met hem een proefvaart gemaakt en maakte de motor vreselijke geluiden, die we nog niet eerder hadden gehoord! Ook werden bepaalde onderdelen van de motor veel heter dan normaal is en lekte er nog steeds water langs de schroefas (het oorspronkelijke probleem) . Inmiddels had hij ook een nieuwe dynamo geïnstalleerd, die helemaal niet deed wat 'ie moest doen en had hij de ankerlier op ons wit geverfde dek uit elkaar gehaald. Het hele dek onder het vet! Toen was de maat vol! We hebben, met oom Bertus als tolk, nog een gesprek met hem gevoerd, maar dit mocht niet meer baten. Inmiddels hadden we een Engels sprekende "collega" van hem geraadpleegd voor een second opinion en deze man, Marcello, heeft ons uiteindelijk uit de brand geholpen. Het heeft ons echter veel geld, tijd en energie gekost L. Op dit moment zijn we bijna klaar met alles en helpt Paul van de Giebateau Jeroen met de laatste loodjes.
Dit is héél in het kort ons verhaal van de afgelopen anderhalve maand. Jeroen gaat voor de liefhebbers later nog wel een keer in op de techniek!
Al met al veel tegenslag dus. Maar, zoals Cruijf al zei: ellek nadeel heb z'n voordeel! Wij hebben een lange periode doorgebracht in een haven waar vrijwel geen buitenlanders komen. Hierdoor konden heel gemakkelijk contact maken met de Brazilianen in de haven . Vooral het stel dat het (bedrijfs-)restaurantje runt, Nonu en Nubia, zijn onze vrienden geworden. We sluiten de werkdag vaak samen af met een biertje. Ook spreken we dagelijks wel even met Bacalhau (kabeljauw, zijn bijnaam), de eigenaar van de haven. Hij heeft ons veel geholpen nadat we met Loru gebroken hadden. En zo zijn er nog veel meer mensen met wie we regelmatig een praatje maken of alleen groeten. Het leuke is dat niemand een woord Engels spreekt. Wij moesten dus Portugees leren! Omdat iedereen hier zo spontaan reageert en moeite doet om ons te begrijpen, hebben we al heel veel geleerd. En zo maken we echt deel uit van het dagelijks leven van de mensen hier. Superleuk!!!! We worden geholpen, kennen de roddels, horen wat mensen bezighoudt, kopiëren cd's met Braziliaanse muziek en ga zo maar door. Het is een belangrijk tegenwicht geweest voor het klussen hier. Het land en de mensen spreken ons heel erg aan en dat maakt dat we ons hier, ver van huis, toch heel erg op onze plaats voelen!