Morro de Sao Paulo en de Rio Cairú

Op 6 april verlaten we na bijna twee maanden de haven van Ribeira (Salvador) . Het afscheid is nog niet definitief, want we laten de brommer nog even op het haventerrein staan. We gaan namelijk naar een plek waar weinig wegen zullen zijn. Chally is dus even overbodig!
De plek waar we heen gaan ligt zo´n 30 mijl van Salvador. Morro de Sao Paulo is volgens de pilot een " trendy holiday resort" waar vooral Braziliaanse toeristen hun reais komen uitgeven. Het ligt aan de monding van de Rio Cairú en als je die wat verder opvaart, levert dat verlaten stranden en kleine, authentieke dorpjes op. Het klinkt als een geweldige combinatie en we gaan, samen met Paul en Caroline van de Giebateau, op weg.
Morro blijkt een schitterend gelegen stadje te zijn, met een oud fort en prachtige (maar drukke) stranden. Het is een mooi plaatsje, maar naar onze smaak wel heel erg toeristisch en daarmee ook duur. We constateren dat we (niet alleen in dat opzicht) verwend zijn na een paar maanden in Brazilië.
Na een paar dagen varen we in een klein uurtje naar de overkant van de rivier. Ponta de Curral is een landtong, waar slechts een paar huisjes staan . Overdag komen er wat kleine bootjes met Braziliaanse toeristen om te zwemmen en feest te vieren, maar om een uur of vier hebben we het rijk voor ons alleen. Het wordt dan ook iets koeler, dus benutten we dit moment om een strandwandeling te maken en van de prachtige zonsondergangen te genieten. Er is heel veel leven hier. Krabbetjes (zie foto), roofvogels, maar ook mieren en zandvlooien. Wel even wat anders dan het naar zonnebrandolie ruikende strand aan de overkant!
Jeroen en Paul klussen nog wat aan beide boten, maar verder voeren we hier een paar dagen niet veel uit. Paul en Car besluiten na een paar dagen een baai verder te gaan kijken. Wij varen liever deze rivier nog een stukje verder op. In de week die volgt zien we een paar kleine, authentieke dorpjes en genieten we van de afwisseling tussen mangroves (struiken die gedeeltelijk in het water groeien), palmbomen en korte gesprekken met mensen op straat. Maar vooral komen we na een drukke periode weer aan elkaar toe. En dat hebben we ook wel even nodig. Vreemd maar waar: ook als je zo dicht op elkaar leeft kun je elkaar dus even kwijtraken . Een week later treffen we Paul en Car weer bij Morro de Sao Paulo. Beide boten zijn op weg terug naar Salvador, maar het is meteen weer zo gezellig dat we besluiten nog even hier te blijven. Met Paul en Car praten we ook over de afgelopen week en van hen leren we veel over verdeling van taken en verantwoordelijkheden aan boord. Dit is wat ons betreft één van de mooie dingen van het zeilersleven: je maakt nieuwe vrienden en doordat je een korte tijd zo intensief met elkaar optrekt, deel je dingen met elkaar alsof je elkaar al jaren kent.
Nadat het anker van de Giebateau door een duiker (!) is losgemaakt (de ketting zat tig keer om een rotspunt heen gedraaid), vertrekken we dan toch echt naar Salvador. Dit keer met bestemming stadshaven. Het probleem met de schroefas is nog steeds niet opgelost en we hebben een afspraak met Marcello (de Braziliaanse handyman) om er nog eens naar te kijken. Marcello is meestal in de stadshaven te vinden en bijkomend voordeel is dat we nu ´s avonds makkelijk even de stad in kunnen lopen. Gezellig!