Een jaar onderweg: feest op één van de mooiste plekjes tot nu toe!
 
Na een prachtige dagtocht -zonnetje, turquoise water en uitzicht op witte duinen- lopen we aan het eind van de middag Camocim aan . Jeroen is druk geweest onderweg; hij heeft de koelkast provisorisch geïnstalleerd!!!! Het koelsysteem moet eigenlijk ingebouwd worden in het aanrecht, maar dat is een hoop werk en we hebben nog niet voldoende energie aan boord om onze grote inbouwkoelbox koud te houden. In Fortaleza kwam hij op het geweldige idee de koelunit zolang "in te bouwen" in een tempex koelbox. Dit scheelt werk en vooral energie. Hij is precies groot genoeg voor een grote fles frisdrank en acht blikjes. We watertanden bij het vooruitzicht van een koud ankerbiertje!
Dit keer staat de schipper achter het roer en doet Syl de navigatie. Volgens de kaart zijn hier nogal wat zandbanken, dus we moeten alert zijn. Wij zien alleen vlakbij de ingang het water breken, maar dat maakt het misschien nog wel spannender. Je ziet immers het gevaar niet. Gelukkig gaat alles heel goed en houden we steeds minimaal twee meter water onder de kiel. Niets aan de hand dus.
Op de rechteroever ligt het dorp Camocim; zo op het oog niet bijzonder maar redelijk welvarend . Links van ons zien we een strandje met prachtige witte duinen, gevolgd door mangroves. Er liggen twee zeiljachten, waarvan er slechts één bewoond blijkt te zijn. Een half uurtje later drinken we een koud(!!!) biertje met de Franse Sebastian, schipper van een houten boot die al meer dan vijf jaar met vrouw en twee zonen onderweg is. Hij weet ons te vertellen dat het mogelijk is om van hieruit met een buggy naar Jericoacoara te gaan. Jippie!
De volgende ochtend zijn we, zoals zo vaak, om zes uur wakker. Doordat het 's avonds al om zes uur donker wordt en het 's ochtends nog lekker koel is, hebben we ons ritme drastisch aangepast: we gaan met de kippen op stok en staan al weer vroeg naast ons bed. De duinen aan de overkant zien er aanlokkelijk uit en we besluiten snel te ontbijten en dan het anker uit te gooien aan de andere kant van de rivier. We kunnen vandaaruit met de dinghy naar de kant roeien.
We leggen de rubberboot op het brede strand en nemen het landschap rustig in ons op. De vlakke kustlijn, gevolgd door een wat heuvelachtiger landschap met zand en hier en daar wat begroeiing, waaronder palmbomen . In de verte zien we een hoge zandduin met onwaarschijnlijk scherpe lijnen. Opeens realiseren we ons dat het vandaag precies een jaar geleden is dat we afscheid namen van onze familie en enkele vrienden op Schiphol. Wauw, een jaar onderweg! En dat mogen vieren op zo'n prachtige plaats als deze!!! We voelen ons gelukkig en bevoorrecht. Later zullen we nog wel verder filosoferen over ons eerste jaar op de boot, nu willen we stil genieten van de verrassingen die de natuur voor ons in petto heeft. We lopen in de richting van de hoge duin en zien in de verte een paar ezels onder een iel boompje staan. Het zand is poederachtig en nog niet al te warm, dus we lopen lekker op onze blote voeten. Aan de voet van de grote duin kijken we vol verwondering en ontzag naar boven. We hebben gelezen dat de duinen zijn ontstaan door de wind en zich ook kunnen verplaatsen. De vorm klopt inderdaad met de heersende windrichting. We vragen ons af of de duin niet zal instorten als we eroverheen lopen. Dit blijkt niet het geval te zijn . Zelfs al ga je op de scherpe rand staan, dan wordt het weggeschoven zand onmiddelijk weer opgevuld. We maken natuurlijk een heleboel foto's en zitten bovenop de duin een tijdje te genieten van het uitzicht.
Dan lopen we weer verder en zien nog meer mooie duinen en een kleine, ondiepe lagoon met zoet water. Het is inmiddels behoorlijk heet geworden en we spoelen hier het zweet van ons af. Dan gaan we weer terug naar de boot. Tijd voor een paar uurtjes in de hangmat!
Aan het eind van de middag gaan we nog een keer naar de kant en lopen dit keer richting de oceaan. Nadat we de zon hebben zien ondergaan, drinken we aan boord weer de nodige koude biertjes. Wat genieten we van deze luxe!
We kijken samen terug op het afgelopen jaar. Herinneren ons de mooie en de moeilijke momenten en proberen woorden te geven aan het gevoel dat deze terugblik bij ons oproept. We hebben een mooi jaar gehad en zijn blij dat we de beslissing om te vertrekken hebben genomen. We hebben een heleboel meegemaakt dit eerste jaar en een hoop geleerd . We hebben leren samenleven op een kleine ruimte en in een situatie waarin we vaak afhankelijk van elkaar zijn. Syl heeft leren zeilen en Jeroen heeft een nieuwe boot van binnen en van buiten leren kennen. De eerste nachten op zee en de oceaanoversteek waren ook nieuwe, spannende ervaringen. We hebben nieuwe landen ontdekt en andere vanaf het water herontdekt. Het klussen aan de boot heeft voor onrust gezorgd. Er bleek meer mis te zijn en te gaan dat we van te voren verwacht hadden en dat zorgde ervoor dat vooral Jeroen in elke haven wilde kopen wat er daar te krijgen was, omdat je nooit weet of het in de volgende haven ook te krijgen is. Ook was het wel eens slikken als we weer eens aan de slag konden met herstelwerkzaamheden, terwijl we aan verbeteringen (zoals de koelkast!) niet toekwamen. Waar we misschien wel het meest van genoten hebben is de vrijheid om naar een mooi plekje te varen, dat te ontdekken en als we er genoeg van hebben weer door te varen, op zoek naar een nieuw avontuur. Ook van de vele contacten met andere mensen hebben we genoten, of het nu medezeilers, locals of overgekomen familie en vrienden waren . We komen tot de conclusie dat we het heerlijk vinden om samen dit avontuur te beleven, we blijken dit samen kunnen en genieten ervan. We hebben volop geleefd en ervaringen opgedaan die we nooit zullen vergeten. Het is door alle "eerste keren" en het vele klussen aan de boot ook een onrustig jaar geweest. We hebben het gevoel dat we nu, een jaar later, zo langzamerhand meer rust aan boord krijgen. We hebben de boot goed leren kennen en krijgen de klussen aan boord wat onder controle, een hoop dingen hebben we al eens meegemaakt en vragen dus minder tijd en energie. Hierdoor krijgen we steeds vaker het gevoel van rust en vrijheid waar we naar op zoek zijn. En dat geeft de ruimte om te reizen, te wandelen op mooie plekjes als deze en ook eens simpelweg een middag in de hangmatten door te brengen. We verheugen ons op het tweede jaar: we mogen nog tot eind augustus in Brazilië blijven en er valt daar nog heel veel moois te zien. Daarna gaan we door naar Suriname, een klein beetje Nederland in de tropen. Het lijkt ons een bijzondere ervaring. Als het orkaanseizoen voorbij is, gaan we de Carieb verkennen. Veel heel verschillende eilanden (zowel qua taal als wat er te beleven is) op een steenworp afstand van elkaar. Bij uitstek een gebied om te genieten van het aankomen en vertrekken!
Lichtelijk aangeschoten duiken we vanavond voldaan ons bed in. Morgen een nieuw avontuur!