Vrienden en klussen in Natal
In deze stad hebben we eerst een paar dagen met Michiel, Talita en hun kids doorgebracht . Beetje zwemmen, beetje shoppen, lekker eten en wat zonnen en de Caipirinha index vaststellen. Dat gaat vrij eenvoudig, je bestelt er een paar nadat je de prijs gevraagd hebt. Kun je er meer dan twee op zonder koppijn te krijgen dan zijn ze goed. Het recept geeft namelijk aan dat ijs en limoentjes gestampt moeten worden. Dan een flinke scheut (en daar zit ´m de truc) Cachaça erbij en schudden. Het is rietsuikerjenever die goed gedoseerd moet worden. Dan nog een flinke eetlepel suiker er bij en je weet niet wat je proeft. Weet je dat wel dan zit er of te veel, of te weinig Cachaça in! De index wordt vastgesteld door de prijs te vergelijken met het geen het je waard is. Die kan namelijk varieren van 2 in een verlaten hutje tot wel 8 real in een luxe hotel. Eén keer gingen we schuilen tegen de regen onder een strandparasol. Dat mocht, maar natuurlijk wel wat drinken! 4 Caipirinha en twee limonades. De drankjes kwamen vlot en in ons Hollandse vertrouwen vergaten we de prijs te vragen. Enthousiast werden versleten parasols met (schiet)gaten om ons heen gezet, bedoeld om de regen te weren, echter zonder resultaat . Een loopjongetje vroeg herhaaldelijk of we nog wat wilden eten of wellicht meer drinken? Na 5 keer afwijzen vonden we het tijd om op te stappen en vroegen om de rekening. Maar liefst 38 R$ stond op het krabbeltje geschreven! We gaven er twintig met een gebaar dat dat voldoende was. Hij weg naar de baas en vervolgens nog twee keer terug, maar we verstonden hem niet! Echt géén idee wat ie bedoelde! Afijn dat was dus een hoge Caipi index!
Een paar dagen gingen we met de bus heen en weer naar het hotel en genoten van de luxe. Dan kwam het moment van afscheid en met de transfer mochten we mee naar de aeroporto. Arjan en Marjolein waren er al en we dronken nog wat samen. Er moest ook nog, "vertrekbelasting" betaald worden! Leuk bedacht, maar niet onderuit te komen. Net geen tranen maar wel veel geslik en emoties. Bye kanjers, we hebben een toffe tijd gehad.
We gaan met de bus terug naar de stad, een groot shoppingcenter in. Als we 's avonds op een verlaten bushalte staan worden we herhaaldelijk gewaarschuwd: Muyto perigosa aqui . (gevaarlijk hier) Dat moesten we maar niet meer doen. De dagen erna besteden we aan de boot. In de achterberging (bakskist van bijna twee meter diep) blijkt al tijden zout water te hebben gestaan. Dat heeft staan roesten en verklaart waarom we zoveel vocht in de achterkajuit hebben. (gaatje) We hebben een week nodig om, tussen de regenbuien door, de boel weer netjes dicht te maken en goed in de verf te zetten. Tussendoor zet Jeroen de verkeerde tank open bij het innemen van water. Het straaltje is zo klein dat we op het terrasje wat gaan drinken. Als hij gaat kijken hoe de stand is staat er opeens water op de lage kajuitvloer. De (verkeerde) tank stond aan de bovenzijde open om met het ontroesten te kunnen aanvangen en is nu overgestroomd! Uren zijn we in de weer met pompjes, dweilen en ventilatoren en moeten ook nog twee keer bij het steigertje weg om een schoolboot aan te laten leggen. Diverse kakkerlaklijken komen aangedreven. Het poeder dat we met geconcenseerde melk vermengden toen we in Salvador kakkerlakken aan boord hadden, heeft in ieder geval goed gewerkt! (Bedankt Car .) Pas weken later (in Fortaleza) begint de boel goed op te drogen en is alle schimmel uit de boot verdwenen.
In de stad ziet Jeroen weer diverse "noodzakelijkheden" en komt hij een videoscherm tegen met een live concert van een zangeres in Rio de Janeiro. Een immens stadion heeft ze vol gekregen en wellicht wel meerdere. Hij vraagt naar de prijs, wijzend op het scherm en de verkoper zegt driehonderd real. Hij verstaat het niet goed en het blijkt per dag te zijn! Dat ging dus over het videoapparaat want we staan in een feestwinkel. Het was Ivette Singala een soort Braziliaanse equivalent van Celine Dion gekruist met laten we zeggen Tina Turner. Het DVD tje koopt hij later aan de overkant voor drie R$ (1 euro) CD is er ook: 2 R$. Muziekwinkels zijn hier wel maar slechts zeer zelden. Enkele nummers hebben we tussen de foto's gezet, klik er op en het wordt afgespeeld. (Bij de entry van Reciefe staat er ook al 1)
Leuk misschien om te vermelden wat je hier allemaal op straat kunt kopen: ijsjes, koeken, koffie, limonade, suikkerrietsap, pasteitjes, cakejes, wafels, fruitcocktails, gegrilde kaas of vlees op een stokje, pinda's of cashewnootjes, chocoladereepjes en snoep, gekoelde kokosnoten met sap . En bijna altijd voor 1 R$ (38 cent) Zelfs leesbrillen (ja, jeroen heeft er nu ook één) horloges, radiootjes, oortelefoons, snelkookpanrubbers en cd's, al ben je dan wel iets meer kwijt. Het vervoer gaat vooral per bus en werkt zeer efficiënt. De chauffeur loert naar klanten terwijl hij de bus met grote snelheid door de stad stuurt en stopt zodra er een hand opgestoken wordt. Je betaalt per ritje meestal 2 real ongeacht hoe lang je er in zit. De conducteur is constant in de weer met zegeltjes plakken, en geld wegbergen in een kluis. Betaal je met meer dan tien real dan moet je meestal wachten tot er voldoende wisselgeld tevoorschijn is gekomen, ondertussen rijdt de bus gewoon verder en als je het bijna vergeten was geeft hij je opeens je wisselgeld.
In kleinere steden en op minder drukke lijnen rijden veel kleine busjes voor ca. 20 personen. Is het bijna leeg in de bus dan zetten ze je vaak af waar je zijn wilt. Daar kunnen onze ambtelijke Hollanders nog wel wat van leren. Wachten op de bus is er ook niet bij, om de tien minuten komt er wel een aan. Knooppunten zijn gewone haltes, je moet dus wel wakker blijven want als je niet snel zwaait is tie al weer vertrokken.
Dan is het weer tijd om het anker te hijsen. We vertrekken met bestemming Fortaleza koers WestNoord West, wind zuidoost.