Tibau do Sul: een zeer spannende aanloop en een heerlijke vakantieweek

We zijn een dag van tevoren uit Fort Orange vertrokken en hebben het zo gepland dat we 's ochtends vroeg, bij opkomend water de lagoon bij Tibau do Sul in kunnen varen . Deze aanloop belooft nog spannender te worden dan de vorige (bij Fort Orange). We hebben dit keer geen gegevens uit een pilot en C-map (ons navigatieprogramma) heeft geen detailinformatie van de lagoon.

Wat hebben we wel? Arjan en Marjolein hebben met plaatselijke vissers gesproken en zij hebben aangegeven dat het mogelijk is met onze diepgang (1.65 m.) tussen het rif en de zandbanken door naar binnen te varen. We moeten dan van het zuidoosten aanlopen en zo dicht mogelijk bij de kant blijven. In het midden van de ingang ligt een rif en meer naar stuurboord liggen grote zandbanken. Het is maar dat we het weten... Onze tweede informatiebron is een Braziliaans stel met een zeilboot, dat we in Recife ontmoetten. Zij spraken goed Engels (hadden zelfs twee jaar in Nederland gewoond, omdat hij voor Philips werkt) en bevestigden ons nog eens dat toegang tot de lagoon mogelijk is. Zij adviseerden ons een lokale vissersboot te vragen ons voor te gaan. Met deze informatie besluiten wij het erop te wagen . Blijkt het ter plaatse toch niet te lukken, dan zullen we doorvaren naar Natal.

Als we aankomen bij de lagoon en ruim voor de ingang de zeilen laten zakken, klimt Jeroen in de mast om de situatie op te nemen. Wij zien dat op dit moment nog niet, maar Arjan maakt daar vanaf de kant een prachtige foto van (foto 01). We zien geen andere boten en besluiten dan maar zonder hulp naar binnen te varen. De ingang van de lagune is behoorlijk smal en we zien overal brekers. Er lijkt maar een heel smalle plek te zijn waar geen golven breken. Dit is het moment waarop Syl het roer overgeeft aan de schipper. Als we nu vastlopen moeten we heel snel kunnen handelen en de combinatie van stroming en ondieptes is niet gemakkelijk. Jeroen neemt het roer over, terwijl Syl gespannen naast hem zit. Op een grote golf surfen we naar binnen en opgelucht zwaaien we naar de Bossies, die ons op de kant opwachten. We zorgen dat de boot goed voor anker ligt, laten de dinghy te water en roeien naar de kant . Eenmaal op de wal kijken we nog eens goed naar de ingang van de lagoon en naar de foto's die Arjan heeft genomen. Oeps...dat ziet er toch wel héél spannend uit. Opgelucht vegen we het zweet van ons voorhoofd. Met z'n allen lopen we naar het resort waar de Bossies drie weken doorbrengen en nemen we een duik in het geweldige zwembad!
We genieten met z'n allen van een heerlijke week vakantie. Zo voelt dat ook voor ons :-). 's Ochtends na het ontbijt wandelen we door het rustige dorp naar het resort toe en treffen we Ar, Mar en de kids dan bij het huisje of het zwembad. We spelen met Cleo en Tim in het water en hebben een hoop lol. Het is lekker dat ieder zijn gang kan gaan, van boot naar zwembad, naar huisje, naar dorp en weer terug. Wij kunnen bij hen lekker douchen en samen drinken we 's avonds in de hangmat nog een lekker drankje. Na een paar dagen zegt Cleo:"Ik zou wel eens bij jullie op de boot willen slapen." Nou, da's goed. Met hond Woef onder de arm stapt ze stoer in de dinghy. Het schommelen van de boot vindt ze wel leuk buiten in de kuip, maar in bed moet ze er wel even aan wennen . Ook vindt ze het wel erg warm in de boot. Dat klopt, want alle luiken en ramen zijn de hele dag dicht geweest en het is bijna 30 graden. Maar het is al laat en na een half uurtje is ze onder zeil (zie foto).
De volgende dag krijgen we bezoek uit Natal: de Terra's komen ons opzoeken! Het is hartstikke tof om ze na een jaar weer te zien. Katelijn, de jongste van ruim anderhalf, is flink gegroeid en Rens van 3 is erg enthousiast over het avontuur. Hij heeft thuis al weken lang tegen iedereen verteld:" Ik ga op vakantie naar Jeroen en Sylvia naar de boot!!!" Echt heel schattig :-). Als we ze 's ochtends afhalen bij de bus, gaan we eerst met elkaar naar de boot. De kinderen vinden het allemaal prima. Wij pakken de spullen uit die Michiel en Talitha voor ons hebben meegebracht. Het is een tas vol onderdelen voor de boot en er staat nog een tweede tas in hun hotel op ons te wachten! Een laptop, een boordcomputer, een accumeter, nieuwe boordvlaggen en nog veel meer. Geweldig!!!

Na een paar uur bijkletsen op de boot, gaan we naar het zwembad bij de Bossies . De kinderen spelen met elkaar en iedereen neemt lekker een duik in het water. Het is erg gezellig. De mannen spreken zelfs af met z'n drieën de boot naar Natal te varen! Twee dagen later moet het gaan gebeuren. Helaas gebeurt er die avond iets onvoorziens: de hangmat van Arjan glijdt van de haak af en hij valt plat op zijn rug :-(. Geen ernstig letsel gelukkig, maar hij heeft de dag erop toch behoorlijke spierpijn. Jeroen voelt zich ook al niet lekker, dus de tocht wordt een dag uitgesteld.
De volgende dag is voor Sylvia het afscheid al aangebroken. Zij gaat met de bus naar Natal en zal de nacht bij Talitha, Rens en Katelijn doorbrengen. Michiel legt tegelijkertijd dat traject in de omgekeerde volgorde af en zal de nacht aan boord doorbrengen. Na een héééle dikke knuffel voor iedereen, is het moment van afscheid daar.
Jeroen en Michiel eten 's avonds nog een pizza met de Bossies en verdwijnen dan richting boot omdat Jeroen van een local nog wat informatie in hoopt te winnen. Ze treffen in de bijna lege bar Didier en een chagrijnige barman welke hooguit nog 1 fles bier wil schenken . Snel wordt de oude laptop, waarvan drie weken geleden het toetsenbord vol water liep, met de dinghy van boord gehaald en bekijken ze de digitale zeekaarten. Didier is duidelijk al een poosje in de bar en als zijn catamaran door de kentering van de stroom tegen een andere boot ligt te beuken lijkt het, gezien de toestand van de man, wel verstandig even in zijn buurt te blijven.
Dan gaat de les beginnen en wordt de route langs de kust besproken. Vrijwel elke anker of aanlegmogelijklheid wordt beloond met een "must see" of "beautiful place" Zeer zelden horen we "don't leave your boat there, in tegenstelling tot geklaag over ons C-mapprogramma: "you mis the details". Na wel dertig keer komt de vraag bij ons op "how to get them?" hetgeen leidt tot een bezoek aan zijn riante villa even verderop. Na een kwartiertje vloeken op huishoudsters en ex-vrouwen komt 'ie met wel 8 cd 's te voorschijn. 4 van een bandje (originele brazileiro carnaval gestamp) waarvan hij de manager is, een dvd van de America's cup en een C-Map versie die op drie cd's is komen te staan, terwijl de onze op 1 past! Wel even met de afwas meenemen, waarschuwt Didier nog. "I think we have de details now" zegt Jeroen tegen Michiel. Met een many thanks en een mailadreswisseling verlaten we de enorme tuin, waarin enkele kleine speedbootjes liggen opgeslagen.